Bartolotti

Afgelopen donderdag ging ik na de cursus maar eens kijken in Huis Bartolotti.  In Amsterdam.
Dat is een museumhuis, van de Vereniging Hendrick de Keijser, net zoals Huis Bonck, waar ik 'werk'.
Het idee van dit museumhuis,  is niet anders dan dat in 'mijn' huis.
Je gaat naar binnen en je kijkt rond. Er is een interessante audiotour en je mag je er thuis voelen. Je mag overal aan zitten, je mag overal kijken en je kunt je dan heel goed voorstellen hoe het in die tijd geweest moet zijn. En als je vragen hebt kun je die stellen aan een van de vrijwilligers in het huis. Je krijgt als je dat wilt een kopje koffie of thee. Of een glas druivensap.
In 'mijn' huis krijg je trouwens alleen thee, want koffie was er nog niet in de 17e eeuw. 
Je kunt in de tuin gaan kijken;  ik zag daar, 16 januari,  de eerste sneeuwklokjes. En een schuilkelder.

Het huis, hierboven zie je de achterkant,  is gebouwd in 1620. Het is dus zelfs iets ouder dan Bonck uit 1624.  Maar totaal anders.
Dat komt door de grote uitbreidingen die er in de loop der tijd zijn geweest.
Toen het huis werd ontworpen (door Hendrick de Keijser), was dat voor een koopman, Willem van den Heuvel.
Die erfde een groot vermogen van een Italiaanse oom, maar dan moest hij wel Bartolotti aan zijn naam toevoegen.
Wat hij natuurlijk deed. Willem was niet gek.
Vervolgens kocht hij twee kavels aan de net gegraven Herengracht en liet dit huis bouwen.

In 1756 veranderde het huis totaal en werd het uitgebreid. Door ene Jan van Tarelink. Een schatrijke walvisvaarder. Het moest geschikt zijn voor grote ontvangsten. Het werd een giga huis op zijn 18e eeuws. En dat is wat je er nu ziet. De 18e eeuw

Ik vond het fantastisch, maar ik had tijdgebrek. Bovendien vond ik meteen dat mijn man,  die hier nog niet was geweest,  het ook moet zien.

Dus ik ga zeker nog een keer terug met Frits en maak dan de foto's van allerlei prachtige zaken en details.
Foto's die ik deze keer ook maakte, maar  die nu allemaal erg slecht zijn geworden.
En ik ga de tafel dekken in de zeer grote keuken. Dat mag, maar dat moet dan wel volgens de 18e eeuwse gebruiken gebeuren.
Hoe men een ordentlyke tafel zal schikken wanneer men zyne vrienden onthaald, met eenige figuren van opgedischte tafels opgeheldert.

En die huismiddeltjes die in dit boek blijkbaar ook staan, wil ik ook nog wel even nader onderzoeken. Wordt vervolgd dus. Maar wanneer weet ik nog niet.