Spelletje

Kijk, dit is het uitzocht uit mijn keukenraam. Gistermorgen om half elf.
Niks bijzonders zou je zeggen. Je ziet een paadje naar de weg. Fietsers slaan daar soms af, een ander stuk van de wijk in.
Het lijkt of er nu ook een fietser gaat afslaan.
Maar nee, de man die daar hangt op zijn fiets, die slaat niet af, die staat daar.
Doodstil, alleen zijn hand beweegt. Op en neer, alsof hij een jojo heeft.
Ik zag hem voor het eerst afgelopen zondag. Ik kwam terug uit Den Haag, alleen. Frits was eerder uit de bus gestapt, die had bardienst op de tennisclub en kon dat nog net halen.
Daar stond die fietser. Nou dat kan. Ik dacht er verder niet over na.
Maar toen ik ruim een uur later in mijn keuken kwam, stond hij er nog steeds.
Zijn ogen gericht op mijn raam, dacht ik en met die bewegende hand. En het was  donker
Ik dacht er zijn twee mogelijkheden, of er is iets met de man aan de hand of het is een gek.
Voor de zekerheid appte ik een buuf, maar die reageerde niet.
Toen sprak ik mezelf maar eens toe: 'Kom op mens, doe niet zo achterlijk, ga gewoon vragen wat er is en of je iets kan doen'.
Ik haalde diep adem, trok mijn jas aan en ging naar buiten.
En toen reed hij weg. Ik was tamelijk snel weer binnen kan ik je verzekeren.
Mijn buuf vroeg later natuurlijk wat er was, waarom ik haar had geappt.
Enfin,  zij bleek het te weten: 'Die man staat daar een spelletje Pokemon te spelen. We vonden het allemaal raar, maar jij had het dus nog niet eerder gezien'.

Nou ja,... Pokemon. Tsss. Ook gistermorgen heeft hij er ruim anderhalf uur gestaan. Dat moet een stom spel zijn.