hoeft een naam iets?
elke naam moet ten minste
een keer worden gespeld op het
gemeentehuis
vreugdevol door een ouder die met die
naam
een geloof een held een vriend of een
familielid
in leven houdt
elke naam moet minstens vierduizend keer
worden geroepn vanuit een halfopen
buitendeur
terwijl de warme lucht van het avondeten
door een keukenraam
een koude kinderneus inkrult
alle namen horen zeker vijf maal op het
puntje
van de tong van een beste vriend te liggen bij
de vraag
naar wie zijn of haar beste vriend is
en waarom
geen één naam verdient het om
ongefluisterd te blijven
en niet via het oor van een geliefde
buitengewoon vaak de buik van die ander
te kriebelen
daar zijn namen voor gemaakt
namen horen een leven lang mee te gaan
en met een heel leven weet u heel goed
wat ik bedoel
namen mogen alleen langzaam verdwijnen
uit onze gedachten
en niet voordat ze een afscheidsdansje
hebben gemaakt
op onze bevende lippen
er is geen enkele reden om de naam
van een muur te schroeven
als die naam niet een nieuw huis
te wachten staat
want een naam wil leven
Tsead Bruinja, Dichter des Vaderlands
27 januari 2020
Dit gedicht werd geschreven voor het project De 102.000 Namen lezen. Herinneringskamp Westerbork
20 opmerkingen:
Mooi en zeker waar.
Zodat ze niet vergeten worden...
Prachtig! Ik moet ineens denken aan de struikelstenen die overal in de binnenstad geplaatst zijn in de stoep bij huizen waar Joodse mensen woonden. Die namen blijven op die manier in herinnering.
Ja dat heb ik ook Judy. Ik sta altijd even stil bij zo'n steen en lees de naam. Ook bij een steen waar ik vaak langs loop
wat een prachtig gedicht bertie..
xxx
Namen moeten een blijvende herinnering oproepen....
Wat een mooi gedicht. En zo helemaal waar ook.
Prachtig.
Mooi gedicht.
Prachtig!
Heel mooi. Zo houdt de naam van mijn toekomstige kleinkind mij al bezig. Hoe zal ze gaan heten? Met een naam wordt het een mensje.
Prachtig gedicht.
Ik zag het namen noemen op tv, indrukwekkend !
Mooi, en zo waar.
❤️
Heel mooi. Ik word er koud van.
Mooi gedicht en zo waar.
Helemaal met je eens!
Op mijn blog schreef iemand dat ze het onzin vindt, namen opnoemen...
Maar wij weten beter ♥
Prachtig!
Wat een ontroerend gedicht! En inderdaad, we mogen nooit vergeten.
Een prachtig gedicht!
Een reactie posten