Scheveningen

Tja, die Scheveningse haven levert altijd een paar mooie plaatjes op. Alle havens trouwens. Boten, masten touwen, ankers, vis. Het is er allemaal.
En meeuwen natuurlijk. Altijd zijn er meeuwen. Altijd.

Deze meeuw staat te mijmeren.  Misschien was hij liever ijsvogel geweest. Of hij kan niet lezen. Er lag namelijk ook een boot genaamd De Meeuw.

Hoe dan ook: we eindigden onze wandeling bij het Kurhaus.
En namen daar de tram
Liever had ik een high-tea genomen. Dat kan daar vast wel. 
Het  is een plek waar ik trouwens ook best eens een nachtje (of twee, drie) zou willen logeren.
Ik houd van die oude hotels waar nog enige grandeur is. Maar ik ben bang dat onze portemonnee helemaal niet van grandeur houdt.

Het Kurhaus was oorspronkelijk een badhuis. Al in 1815 was het er.
Mensen geloofden toen nog in de geneeskrachtige werking van zeewater en lieten zich met een badkoetsje naar het water rijden.
Er kwam een houten paviljoen bij en er kwam steeds meer uitbreiding. Scheveningen werd een populaire badplaats. Maar natuurlijk alleen voor de elite.
In 1884 werd er een echt hotel gebouwd.
In 1972 werd er verbouwd en gerenoveerd.
Ik herinner me dat de Stones er op traden en dat het een grote puinhoop werd.

Zoveel geschiedenis in zo'n gebouw. Het is mooi dat het er nog staat.
Als ik een keer meer  tijd heb als ik daar ben, ga ik naar binnen voor een kopje thee.