De brief voor de koning

Mijn exemplaar van  'De brief voor de Koning' , van Tonke Dragt, is een vijftiende druk. Ik las het boek niet als kind. Had gekund, want het verscheen in 1962. Maar toen was ik niet zo van de avonturenboeken.
Ik las het boek pas toen ik al volwassen was en genoot er heel erg van. Ik las het ook voor op school en het werd een boek dat hoog staat op mijn lijst van lievelingsboeken.
Een boek waarvan ik altijd dacht: dat ga ik herlezen als ik eens ziek ben.
Lezen in tijden van Corona, dat was niet in me opgekomen natuurlijk.
Ik weet ook nog niet of ik het nu ga herlezen. Tijd genoeg hoor, maar inmiddels is er de serie, op Neflix.
Ik las dat er al eerder een film van is gemaakt, maar die heb ik gemist. Dus ik had me erg verheugd op de serie.

De eerste aflevering, viel niet tegen. Ik vond het mooi en goed bedacht. Het begint anders dan het boek, maar dat vond ik in dit geval prima.
De eerste aflevering was spannend. En ook nog eens prachtig verfilmd, in New Zealand.
Maar nu komt het, toen we wat later de tweede aflevering gingen bekijken, ben ik in slaap gevallen.
Dat kan, dat gebeurt me heel vaak, ook in de bios. Alleen nu werd ik niet wakker gepord door mijn echtgenoot. Die keek lekker verder en beoordeelde de aflevering als goed en onderhoudend. Hij kijkt uit naar de volgende aflevering.
Dus: ik moest aflevering twee inhalen. En wel snel!
Ik begon er overdag aan. In de ochtend zelfs, want dan ben ik het wakkerst.
Tssss, ben ik toch weer in slaap gevallen. Ik werd halverwege de derde aflevering wakker, maar dat wist ik niet, dat ik al zo lang had geslapen. Dus ik snapte er helemaal niks meer van. 
Enfin, nu moet ik dus nogmaals aan aflevering twee beginnen.
Wordt vervolgd.