De rest van het MSK in Gent

Ik word altijd zo blij van een portret als dit. Ik zag het in het Museum voor Schone Kunsten in Gent,   waar we de van Eyck-tentoonstelling bezochten.
Eigenlijk zat ik na van Eyck helemaal vol, want tsjonge wat was dat prachtig.
We wilden eerst niet verder kijken in de rest van het museum, maar deden dat toch en ik zag wat prachtige Madonna's.
En dus ook dit portret van een gezin:

 Geschilderd door Cornelis de Vos, ca. 1630-1635. Het is niet altijd het geval, maar op dit portret kijken ze allemaal zo levendig, alsof het gisteren was.

Ik kende de schilder helemaal niet, maar ik vind het echt leuk. Ik zie heus wel dat het kant niet zo verfijnd is als bij Rembrandt. Maar dat maakt niet uit.
In diezelfde zaal stelde het museum werk ten toon van Patrick van Caeckenbergh.

Dat vind ik dan leuk, zo'n combinatie. Zo'n gek karretje. Met op de achtergrond dat familieportret.  'Binnenin zitten bobijntjes',  vertelde de suppoost. (Ik maak tegenwoordig graag een praatje met de gastheer/gastvrouw/suppoost).
Een prachtig woord, bobijntje, maar het zei me helemaal niks.
'Het zijn klosjes',  legde ze uit.  'Garenklosjes. Soms mag de kar open en dan zie je die bobijntjes, heel mooi van kleur'.
Maar nu was het natuurlijk alle hens aan dek, bijna  al het personeel bij van Eyck.  Zij was nog de enige die oplette in deze zalen, dus mocht het niet open.

Grappige dingen, maakt die man. Nog eentje:

Morgen zal ik het dan eens hebben over van Eyck, want daarvoor waren we in Gent.