donderdag 26 maart 2020

Foto's

Weet je nog dat ik vertelde over de vijf dozen, die ik van mezelf mocht vullen met herinneringen? Een doos voor mijn moeders kant, eentje voor mijn vaders kant en eentje voor mij? De andere twee voor mijn man en zijn kant van de familie. Hij is nog niet klaar met zijn twee dozen, maar ik wel. Super tevreden over.
Maar toen werd het lastig.

Dat zit zo: wij maakten altijd fotoalbums. Multomappen met mooie bladen erin. Vaak deden we dat samen.
We hebben altijd veel foto's gemaakt, tot het digitaal werd.
Aan die albums werkten we heel hard. Knippen, plakken, snijden, kaartjes en andere herinneringen erbij en soms wat tekst. Het was een leuke hobby. Kijk zo ziet zo'n blad er bijvoorbeeld uit:

We werkten altijd aan vier albums tegelijk.  Eentje voor ons en een voor ieder kind. Die van de kinderen speciaal op hun gericht natuurlijk, niet vier dezelfde albums.
Enfin,die albums van de kinderen zijn grotendeels de deur uit. Alleen niet van de jongste zoon, die zegt dat hij geen ruimte heeft, hahaha.
De albums van ons zijn er nog.
En ik dacht altijd, die zijn alleen voor ons. Die kunnen ze gewoon nog een keer bekijken als we dood zijn en daarna weggooien. De foto's van hun eigen leven hebben ze al.
Maar nu ineens kreeg ik de geest en dacht: ' Tijd zat, ik ga het uitzoeken'.
En dat ben ik dus nu aan het doen.
Ik gooi veel weg en wat ik nog leuk vind, dat scan ik. Ik bewaar alleen dat waarvan ik denk dat onze kinderen dat nog wel eens leuk vinden om te bekijken.
Zoals toen hun allereigenste moeder voor het eerst van haar leven een tien kilometer liep.

Het is een verschrikkelijke klus, want... het zijn tweeënveertig (42!) albums. Vanaf 1976 tot 2010.
Ik heb er nu een stuk of tien gedaan.  Als ik eenmaal op gang ben, ga ik ook door. Pfff




16 opmerkingen:

  1. Bewaar je helemaal niets op papier voor je kinderen? Zelf vind ik het vergeelde album van mijn grootmoeder juist bijzonder.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, mijn kinderen hebben dus hun eigen uitgebreide albums, allemaal op papier. En de echte oude foto's bijvoorbeeld van het huwelijk van mijn grootouders in 1910, die zitten in een van die dozen en zijn ook nog eens gescand. Verder niks van ons meer op papier. Dwz als ik klaar ben

      Verwijderen
  2. Wat een klus. Ooit begon ik aan scannen van negatieven. Ik heb er tienduizenden. Wat een rotklus, en waarom zou ik het doen? Dus ik ben ermee gestopt. Het is idd slimmer om fotoboeken te scannen. Maar die kan ik nou juist weer niet weggooien. Wat een dilemma's. Voor mij dus nog geen oplossing.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat een klus. Maar ik 'proef' een bepaalde haast. Is dat nodig?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Nee niet echt nodig. Maar ik merk nu dat ik echt een druk leven heb en dan is daar echt geen tijd voor.Bovendien, ik wil me asap weer op andere zaken richten

      Verwijderen
  4. Ik kan geen foto's weggooien, nou ja, bijna geen... Ik zou best een beetje meer op jou willen lijken, haha, want dat zou een hoop kastruimte schelen denk ik.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ken je dat stuk van Brigitte Kaandorp over die fotoalbums? Ze had gelezen in een damesblad over een vrouw die ook haar voor haar 3 kinderen fotoalbums had gemaakt maar haar kinderen wilden het niet hebben.
    Ging Brigitte dus nadenken waarom dat zou kunnen zijn en volgens mij ging de hele show daarover en vond ik het erg grappig.
    Ik ben zelf dol op foto's, heb ik vaker gezegd en jeetje wat heb ik genoten van de kinderen van mijn broer waar ik albums vol van heb. Het vermoeiende is wel dat ik bij ieder foto precies de details weet.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik blijf vaak hangen bij bepaalde foto, en dan schiet het echt niet meer op... Ik moet het eens anders gaan aanpakken.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. ha Bertiebo,

    dit is de tijd om je lekker bezig te houden met foto's.
    En we hebben alle tijd! Ik vind het fantastisch.

    We zullen doorgaan!!

    Veel plezier en blijf gezond,
    Marlou

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Onze jongens hebben ieder eigen albums, en weet je: ze hebben er nauwelijks interesse in ......

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Wat een klus, he. Ik ben daar ook mee bezig maar dan zijn het bij ons dia's en gelukkig niet zoveel, slechts 6 diadozen.
    Succes

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Door de verhuizing had ik geen tijd al die foto albums door te nemen en ik heb ze allemaal maar in verhuisdozen gestopt. Heel zwaar en heel veel!!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Ik herken het dilemma. Ook ik ben dol op foto's. Was 'vroeger' een enthousiast knip- en plakker. In het digitale tijdperk staat het nog steeds op mijn to-do lijstje.
    Zouden onze jongens werkelijk die hele lange rij plakboeken mee gaan nemen als ze op zichzelf gaan wonen? Ik betwijfel het.

    Dit is wel de hoofdreden waarom ik ooit met bloggen ben begonnen: huis- tuin en keuken verhaaltjes vertellen, ondersteund met foto's. De wens is er om het ooit in handen te hebben, dmv een fotoboek. Maar dat kwam nooit boven aan mijn lijstje te staan.

    Deze Corona-tijd heb ik nu aangegrepen om te starten alle blogs die over mijn Oudste gaan, over te zeten in een fotoalbum. Ik hoop dat ik doorzet en dat het in augustus klaar is. Dan wordt hij nl 21. Het is een klus. Voorlopig doe ik elke dag 1 blog. Hopelijk word ik steeds handiger en daarmee sneller.

    Suvcces ermee verder!

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Dat staat ook op mijn to-do-lijst: fotoalbums uitzoeken. Ik wil ze digitaliseren, zoals jij. Heb ook nog de oude albums van mijn moeder en oma. Dus dat wordt nog een hele klus.

    BeantwoordenVerwijderen