Foto's

Weet je nog dat ik vertelde over de vijf dozen, die ik van mezelf mocht vullen met herinneringen? Een doos voor mijn moeders kant, eentje voor mijn vaders kant en eentje voor mij? De andere twee voor mijn man en zijn kant van de familie. Hij is nog niet klaar met zijn twee dozen, maar ik wel. Super tevreden over.
Maar toen werd het lastig.

Dat zit zo: wij maakten altijd fotoalbums. Multomappen met mooie bladen erin. Vaak deden we dat samen.
We hebben altijd veel foto's gemaakt, tot het digitaal werd.
Aan die albums werkten we heel hard. Knippen, plakken, snijden, kaartjes en andere herinneringen erbij en soms wat tekst. Het was een leuke hobby. Kijk zo ziet zo'n blad er bijvoorbeeld uit:

We werkten altijd aan vier albums tegelijk.  Eentje voor ons en een voor ieder kind. Die van de kinderen speciaal op hun gericht natuurlijk, niet vier dezelfde albums.
Enfin,die albums van de kinderen zijn grotendeels de deur uit. Alleen niet van de jongste zoon, die zegt dat hij geen ruimte heeft, hahaha.
De albums van ons zijn er nog.
En ik dacht altijd, die zijn alleen voor ons. Die kunnen ze gewoon nog een keer bekijken als we dood zijn en daarna weggooien. De foto's van hun eigen leven hebben ze al.
Maar nu ineens kreeg ik de geest en dacht: ' Tijd zat, ik ga het uitzoeken'.
En dat ben ik dus nu aan het doen.
Ik gooi veel weg en wat ik nog leuk vind, dat scan ik. Ik bewaar alleen dat waarvan ik denk dat onze kinderen dat nog wel eens leuk vinden om te bekijken.
Zoals toen hun allereigenste moeder voor het eerst van haar leven een tien kilometer liep.

Het is een verschrikkelijke klus, want... het zijn tweeënveertig (42!) albums. Vanaf 1976 tot 2010.
Ik heb er nu een stuk of tien gedaan.  Als ik eenmaal op gang ben, ga ik ook door. Pfff