Twee witte duiven

Voor ons keukenraam hangen twee witte duiven. Dat zit zo.

Lang geleden (toch zeker twee weken), toen ik nog in het Westfries Musuem 'werkte', zou er een nieuwe tentoonstelling komen. Sterker nog, die was al klaar. We hadden de inleiding al gehad van Eline Janssens,  de kunstenares die de tentoonstelling maakte.
Ik was hartstikke enthousiast, zo mooi was het.
Een tentoonstelling over knipselkunst en een eerbetoon aan de 17e eeuwse knipselkunstenares Joanna Koerten.
Het is maar goed dat de tentoonstelling tot 27 september gaat duren, want kort na de opening, moest het museum helaas dicht.
Nou is 27 september nog ver weg. Dus hopelijk komen er nog heel veel kansen voor iedereen om te gaan kijken.

Enfin, we hadden allemaal een knipplaat gekregen, met een witte duif. Ook bezoekers aan het museum zouden zo'n duif uit mogen knippen en al die duiven samen, zouden dan weer een kunstwerk vormen om  vijfenzeventig jaar bevrijding te gedenken.

Nu is het roer, zoals zoveel roeren dezer dagen, omgegooid.
Een nieuwe actie: Geknipt voor onze helden (en opgehangen voor je raam).

Het museum zegt: 
'Met dit vederlichte gebaar steek je iedereen een hart onder de riem die voor een ander in touw is, maar het kan ook een bedankje voor iemand in het bijzonder zijn.'
En:
De witte duif is een krachtig symbool. De vogel is het zinnebeeld  van de adem, de levensgeest en van zorg hebben voor elkaar. Maar de witte duif staat ook voor liefde en hoop.  En dat is wat we hard nodig hebben in deze onzekere tijd.

De duif van mijn man is voor alle mensen in de zorg, voor artsen, verpleegkundigen, verzorgenden, schoonmakers, de onderzoekers, de nadenkers, de plannenmakers.
Ook namens mij.
Mijn duif is voor de mensen die er voor zorgen dat er heel veel door kan gaan, de mensen in winkels, de mensen die pakjes bezorgen, de mensen in het openbaar vervoer, de begrafenismensen.
Ook namens mijn man.
Voor heel veel mensen dus.
Weet je wat? Ik maak er nog een duif bij. En misschien nóg wel een.
En dat kunnen jullie ook doen. Klik!