Het was fijn

 

We zagen nog veel meer natuurlijk. Op Vlieland

Bijvoorbeeld de plek waar de helikopter kan landen. Daar denk ik wel eens aan, dat is toch anders op een eiland als je snel naar een ziekenhuis moet worden gebracht. 

We kwamen ook terecht bij Stelling 12 H. 

Dat is een complete bunkerstelling die deel uitmaakte van de Atlantikwall in de tweede wereldoorlog. 

Een plek waar een eventuele landing van de geallieerden zou moeten worden afgeslagen. 

Heel lang lag de stelling verborgen onder het zand, maar nu is het een soort museum geworden. 

Er was ook een echt museum in het dorp, genaamd Tromp's huis. Museumliefhebbers als wij zijn,  konden we dat niet overslaan. Er was een speciale tentoonstelling waar ik later nog wel op terug kom. Maar ik moet er eerst wat over lezen. 

Tja en dan was ik nu van plan om, nu we op alle eilanden zijn geweest, een top-vijf te maken. Van die vijf eilanden. 

Maar ik kwam tot inkeer. Want wat een onzinnige gedachte was dat. 

We hebben gewoon genoten van alle eilanden. Ze zijn allemaal prachtig op hun eigen manier. Het ene eiland heeft als extraatje dit, het andere dat. 

Vlieland was voor mij vooral natuur, rust, stilte.  Maar op allemaal is het prachtig. Het reisje er naar toe is al vakantie. Ze kloppen hoor, die dichtregels:

Ik laad mijn hart vol Waddenzee

Een beetje stiekem zonder vragen

Ik neem een beetje Vlieland mee 

Zoveel als ik kan dragen

(of Schiermonnikoog, Ameland, Terschelling, Texel)

Haha, dat kan ik nou wel zeggen, maar...  

ik zag Terschelling liggen, vanaf Vlieland. Ik zag de Brandaris. 

En onze slotconclusie was toch: het was fijn maar voortaan gaan we gewoon weer naar Terschelling! 

Daar kan ik niks aan doen, helemaal niks. Terschelling zit letterlijk in mijn genen!