Sinterklaas

Onze kleindochter Noor was ziek. 

Dus verplaatsten we het feest,  dat bij ons zou zijn, naar haar huis. Want een ziek kind is maar het beste thuis. 

En zo kon alles doorgaan. 

Achteraf was het voor meerdere gezinsleden gunstiger, wat afstand betreft. 

We namen gewoon alles wat ik al in huis had gehaald mee. Een grote pan soep, spullen om bowl te maken, saucijzenbroodjes, plukbroden en smeersels. En een te grote hoeveelheid Sint-snoep. 

Zie je het spelletje dat ze aan het doen zijn? Dat is een spelletje dat ik echt al heel lang geleden kocht. 

Ik denk dat alleen Anna er toen was. De (Hema)pietjes waren al niet meer zwart. 

Ha, ze spelen het nog altijd. 

Het is een traditie geworden, evenals de pepernotencake die onze dochter en Anna maakten. 

Soms heb ik het nog niet eens in de gaten dat iets een traditie is geworden, maar als het eenmaal duidelijk is, moet het ook doorgaan.  Vind ik. 

We hadden een heel gezellige middag. Met blije kinderen en blije groterds. Met mensen die het leuk hadden in elkaars gezelschap.  Met gedichten en grappen, precies zoals het hoort. 

Eigenlijk was het enige nieuwe dat Anna,  die sinds kort trompetles heeft,  een paar Sinterklaasliedjes speelde. Die natuurlijk goed werden meegezongen.  

Laat ik daar nou net geen foto van hebben. Mijn telefoon weigerde van video af te gaan en mijn eigen fototoestel is helaas stuk en al maanden onbruikbaar. Maar geloof me, ze kan het en het was erg leuk. 

Op de terugweg naar huis, telden we onze zegeningen nog maar eens. En nog een keer en nog een keer. 

Het zit er weer op: Dag Sinterklaasje. Zwaai nog maar even.  Tot volgend jaar!

Deze kaart werd gemaakt door onze oudste zoon en gekleurd door zijn zoon