Eentje van een schrijfster die ik me beslist herinnerde. Haar naam: Phyllis A. Whitney.
Ik ging meteen even kijken en ja hoor, dat boekje stond er nog. Nooit weggedaan, omdat ik het zo vaak gelezen heb.
Dit is een heel bekend en beroemd verhaal van Mary Norton, oorspronkelijk getiteld 'The Borrowers'. Hier verschenen in 1960, maar het origineel is uit 1951.
Het is super Amerikaans en dan Amerika begin jaren zestig. De oorspronkelijke titel is 'Willow Hill'.
Mijn boek heet 'Mijn zwarte vriendin'. Merkwaardige vertaling.
De vertaling van de gerechten in de tekening was kennelijk helemáál niet gelukt.
De hoofdpersoon in mijn exemplaar heet Karien en dat lijkt me nou ook niet echt Amerikaans. Heel raar.
Maar ik was als beginnende tiener dol op dat boek.
Mijn exemplaar is uit 1964, maar het origineel is dus al wat ouder.
Wat een verhaal he, dit is de binnenkant van de kaft. En zoals je ziet is er in bijna vijfenzestig jaar toch best veel veranderd.
Dat was vorige week. Eerder in diezelfde week was onze kleindochter Noor hier te logeren. 's Avonds zocht ik een leuke film om samen naar te kijken en ik vond Arrietty.
Ik hou helemaal niet van animatiefilms, maar het verhaal waar deze Japanse film op gebaseerd is, dat verhaal herkende ik meteen.
En ook weer van een oude pocket uit mijn jeugd die ik nooit heb kunnen wegdoen.
Leentjeburen wonen onder huizen en komen 's nachts in actie om in die huizen spullen te lenen die ze goed kunnen gebruiken. Dat is de reden dat mensen altijd allerlei kleine dingetjes kwijt zijn, als punaises en naalden en... en.. Dat is allemaal geleend door dat kleine volkje, niet veel groter dan muizen. De mensen noemen het stelen natuurlijk. Ze leven gelukkig en tevreden, de ouders en Jeanettie (Arrietty). Maar als ze gezien worden, moeten ze weg. Moeten ze vluchten.
Ik heb echt genoten van deze twee boekjes en zeker ook van de film. Maar nu gaan ze. Ze zijn vergeeld en verkleurd en gaan gewoon bij het oud papier.
15 opmerkingen:
Is er niemand,die de boekjes nog wil hebben?
Dat denk ik niet! Ze zien er niet goed meer uit, letterlijk stuk gelezen.
soms is het gewoon afgelopen. Ik heb hier ook nog een paar boeken de op de nominatie staan, zoals 'De witte' van Ernst Claes.
Alleen al als tijdsdocument zou ik het eerste boekje houden.
Het eerste boekje is zeker een tijdsbeeld.
Toch denk ik niet dat als het om discriminatie gaat alles is veranderd.
Zo'n boekje wordt niet meer geschreven maar welkom zijn andersgekleurden nog lang niet overal. Dan zou het toch ook niet zo moeilijk zijn om vluchtelingen aan een onderdak te helpen. Op hoeveel plekken is een opvangcentrum welkom. En met wat voor argumenten komen we dan?
Angst dat we zelf en onze kindeŕen niet meer veilig zijn!?
Jenneke
Oh, no, not in the trash! They might warm someones heart! I got all 11 James Blish books from the early 1960´s, poor Ingo had to come with me all over Australia to get them. And he enjoyed them, too (Star Trek).
And people want to learn where their little things go - nice to know it´s not my fault but little people sneaking in ;-)
Ik ken allebei de boekjes niet, maar het eerste is toch apart. Vroeger vond ik neger een normaal woord. Nu kun je het niet meer gebruiken.
De kaft van het tweede boekje vind ik enig. Ik voelde een nieuwe verzameling opkomen: kaften met naaispullen. Haha.
De film ga ik opzoeken voor als kleindochter komt logeren.
Fijn weekend!
Wat gedateerd, dat eerste boek. En het verhaal van The Borrowers heb ik ooit een keer als film gezien op tv. BBC denk ik. Andere film als deze.
Oud papier is jammer. Dan maar kringloop. Er is vast wel belangstelling voor.
Bijzondere tekst inderdaad, vooral dat er een bungalowwijk wordt gebouwd voor negers. Dat klinkt toch best naar een mooie wijk waarin nu velen zouden willen wonen.
Als kind zie je geen kleur, bij mijn verhuizing heb ik foto's gescand en tot mijn verrassing zat er op de lagere school een donker meisje in mijn klas, ik heb daar geen herinnering aan dat dat bijzonder of anders was.
Ken ook beide boeken en verhalen niet. Ik vind weggooien wel een goed idee hoor. Als iets letterlijk stuk is, mag het bij het de oud papier in hergebruik.
Het lijken me heel mooie en waardevolle boeken die een mooi tijdsbeeld geven.
Vintage atctjes van maken 😉
Ben het met Emie eens.
Goed idee van Kitty of toch naar de kringloop. Je weet maar nooit welke liefhebbers daar snuffelen.
Een reactie posten