Afgelopen woensdag gingen wij naar Amsterdam. Dat kwam zo:
Na ons recente bezoek aan het Holocaustmuseum dacht ik dat het nu tijd werd om mijn gevonden kaart over te dragen aan het Joods Cultureel Kwartier.
De kaart waar ik al eerder over blogde. Klik De gevonden kaart waardoor ik een naam adopteerde op het Holocaust monument.
Dus ik stuurde een mailtje waarin ik het hele verhaal vertelde en vroeg of zij geïnteresseerd waren. Bijna meteen kreeg ik antwoord.
Ja, ze wilden de kaart graag hebben en het zou het mooiste zijn als ik hem persoonlijk zou kunnen afgeven, want de ervaringen met de post waren niet best.
Nou, bijna elke reden om in Amsterdam te zijn is een goede reden en dus brachten we de kaart.
We dronken een lekker kopje koffie met degene die er over gaat, hadden een leuk gesprek, er moest een en ander worden ondertekend en dat was dat. Gisteren kreeg ik nog een bedankje. En zo is het afgesloten.
Onderweg had ik echt geluk. Op de Prinsengracht zat een mevrouw achter een tafel met boeken.
En zij had kennelijk ook iets afgesloten.
'Ik vind het moeilijk hoor' zei ze, 'maar ik heb echt ruimte nodig. Dus zoek alstublieft iets uit. Zoveel mogelijk'.
Ze had hartstikke veel (kinder)boeken die niet nieuw waren, maar er wel heel nieuw uitzagen. Ik koos er aanvankelijk twee. Maar ze drong zo aan dat ik toch echt nog even verder moest kijken en dat ik vast nog wel wat zou vinden.
Enfin, de rest van de dag zeulde ik een stapel boeken mee.
Super toch en die boeken zijn natuurlijk (nadat ik ze gelezen heb) voor de kleinkinderen. Die geven ze vast ook weer door.
Je geeft wat... je krijgt wat.
21 opmerkingen:
Wat een mooie bestemming kreeg de kaart! En de boeken ook, bij jou.
Fijn geregeld op die manier. En compliment voor hoe ze met jullie omgingen. Aandacht. Mooi begin van mijn dag jouw blog.
Op die wijze promoten ze ook om iets waar je waarde aan hecht af te staan. Heel mooi.
Wat een treurig verhaal over Clairy en haar familie. Maar het is een troost dat er toch meer dan alleen haar naam bekend is. In het huis van mijn dochter woonde een joods meisje waarvan we niet meer dan haar naam kennen. Nu liggen er struikelstenen voor het huis, voor Rose en haar ouders. Misschien kun je ooit de struikelstenen van Clairy en haar familie opzoeken. Ik poets regelmatig struikelstenen: een droeve plicht die toch troost geeft.
Sterkte!
Met dat bericht heb je mij toen aangezet om mee te doen aan dat Namen monument. Heel indrukwekkend vond ik het. Wat zijn jullie keurig ontvangen en wat heeft de kaart een mooie plek gekregen.
Oh Bettie, hoe mooi is dit, droevig dat zeker maar fijn dat jij de kaart liefdevol hebt bewaard.
Nu is de kaart op een mooie plek.
Wat een mooi verhaal, vooral dat die kaart op de best mogelijke plek is terecht gekomen. Dankzij al jouw inspanning en speurwerk.
Een goede dag dus in Amsterdam. Mooi dat je de kaart hebt overgedragen.
Wat een ontroerend verhaal , het is bijna niet te bevatten zo triest allemaal! Gelukkig zijn jullie zo goed ontvangen en heeft de kaart een mooie plek gekregen!
Goh wat een mooi verhaal over de kaart en het vervolg van de vondst. Goed gedaan!
Dat is een bijzonder en ontroerend verhaal. Je bent zo in Amsterdam geinteresseerd, ken je de site en nieuwsbrief van Stadsherstel? Zij restaureren huizen en in de nieuwsbrief verwijst naar een huis en de hele geschiedenis ervan van af bou t/m de restauratie en dan wordt het door hen verhuurd en er is een lange wachtlijst voor,
In de Reestraat is er ook heel wat door hen gerestaureerd, maar Reestraat 27 niet.
Het staat echter wel te koop de 2e en derde verdieping, kan je in ieder geval de foto's kijken.
https://www.boelenmakelaardij.nl/woningen/reestraat-27-34-amsterdam-9363112b44e6c1b1db4e1989c4ea02855938c2/
Zt ik een hel verhaal te schrijven over de Reestraat zonder goed opgelet te hebben. IK las Reestraat in Amsterdam en de restauraties die Stadsherstel doet.
Blijkt het de Reesstraat in DEN HAAG te zijn
Wonderful and yes, a give and take :-)
Hahaha Lot, dat had mij nou ook precies zo kunnen gebeuren. Maar ik ga toch even kijken, want de Reestraat in Amsterdam ken ik ook. Die nieuwsbrief van Stadsherstel ken ik niet, dus ook daar ga ik eens even naar op zoek. Dankjewel.
Wat heb je de kaart een goede bestemming gegeven.
Wat een mooie afsluiting van dit bijzondere verhaal.
Goeie afsluiting van een triest verhaal.
Wat een bijzonder mooi verhaal en dat jij nu net die kaart moet hebben...
Dit moet bewaard blijven!
Mooi dat de kaart een nieuwe bestemming heeft gekregen!
Prachtig verhaal, ik heb het nog eens nagelezen. Nou ja, prachtig is niet het juiste woord, droevig, heel droevig is meer op zijn plaats. Mooi dat de kaart nu is waar hij het beste kan zijn.
Het Holocaustmuseum heb je zeker een dienst bewezen, historie die bewaard moet blijven.
En de onverwachtse beloning stemt je ook dankbaar. Hans
Een reactie posten