En zo kom ik eindelijk toe aan het enige plan dat we, naast het afleveren van de kaart, voor die woensdag in Amsterdam hadden.
Dat was een bezoek aan het Rijksmuseum voor de tentoonstelling POV.
Een tijd geleden alweer zag ik dat 'POV' vaker en vaker waardoor ik het uiteindelijk opzocht.
POV betekent Point of View. Gezichtspunt dus. Of standpunt.
Dat vind ik niks, zo'n term, maar ja omdat dat niks zegt over die tentoonstelling in het Rijks, of nou ja, niet veel, hield het ons niet tegen.
De tentoonstelling gaat over hoe de ideeën over gender door de eeuwen heen werden verbeeld en veranderden.
En dat zie je in beelden, schilderijen, meubels, sieraden, voorwerpen, vanaf zo'n beetje 1500 tot nu.
Hoe worden mannelijkheid en vrouwelijkheid getoond en welke opties zijn er. Waar hangt het van af hoe je er tegen aan kijkt.
Voorbeeld: dit jongetje. Het schilderij heet nu Portret van een kind. Maar heel lang was de titel "Meisje met Hond'. Dat is veranderd dus en vanwege de hoed denken deskundigen nu dat het een jongen is. Ergo: genderidentiteit en expressie zijn slechts een interpretatie als we het de persoon niet kunnen vragen.
Ander voorbeeld is een portret van Kenau Hasselaar. Als tegenwoordig een vrouw een Kenau wordt genoemd is dat niet positief bedoeld. Maar Kenau werd in haar tijd alom gewaardeerd, hoog gewaardeerd zelfs als Manninne. Maar hoe werd dat precies bedoeld? Wijst haar houding op mannelijkheid?
De kunstenares Lou Loeber (1894-1983) die zichzelf meer als mens zag dan als vrouw en dat toonde op haar zelfportret.
Twee jonge vrouwen die dat uitgbreid stonden te bestuderen. Ze keken ook naar het werk dat op de poster voor de tentoonstelling is afgebeeld.
En dáár stond stond ik dan weer met plezier naar te kijken.
Na Kandinsky en Manahahtáanung kon er niet zo heel veel bij in mijn hoofd. Ik had ook eigenlijk niet gedacht dat ik het zo'n leuke tentoonstelling zou vinden.
Er was heel veel te zien. Conclusie: Ik ga gewoon nog een keer terug. Zowel naar Kandinsky als naar POV en dan niet op een dag!
9 opmerkingen:
Een vol hoofd van genieten
Mooi hedendaags onderwerp om een tentoonstelling omheen te maken. Van alle tijden dus.
Net als jij heb ik dat telkens terugkerende POV onlangs opgezocht. Ik vind het een aanstellerige kreet maar dat kan van deze tentoonstelling niet gezegd worden. Heel interessant!
The older woman with weaponry scared me
Ja op een gegeven moment is het genoeg, maar lang leven de museum jaarkaart !
Interesting exhibition!
I love wearing skirts and dresses, but my character is not typical feminine. 3 male teamleaders and Ingo said over time to me "you are no woman", and they meant it nice.
Actually we are all but people...
Wat een interessante tentoonstelling. Ik snap dat je weer terug wilt.
Mannelijk of vrouwelijk, dat zelfportret van Lou Loeber, moeilijk te zeggen maar wel heel mooi. Haar kracht komt naar voren in dit schilderij.
In deze tijd mag je jezelf zijn. Niet dat iedereen dat waardeert, maar het mag wel.
Een reactie posten