Niet dat ik klaar ben met London hoor, maar eerst ook maar even naar het leven hier:
De hele dag had ik er een naar gevoel van, 's middags mochten mijn man en ik 'werken' in het museum en dat was echt de allerlaatste keer.
Wat je op de foto hierboven ziet, is het begin van de afscheidsceremonie. De directeur neemt zijn plaats in naast de burgemeester en daarnaast, in het lichte pak, staat de nieuwe directeur. Een vrouw en dat vind ik eigenlijk wel leuk.
Haar werkzaamheden begonnen die dag, al blijft ónze directeur nog wel even aan.
Sepehr Maghsoudi verzorgde een afscheidsceremonie. Daarbij toonde hij een deel van de nieuwe collectie. Ik liet eerder een en ander van hem zien en hij was een van de drie laatste exposanten.
Het fraaie hek van het museum werd gesloten en daarna nog eens extra door Sepehr en de dames, gesloten met een grote strik.
Vervolgens werden beide directeuren verzocht de strik te versieren. Door er poederverf op aan te brengen zoals dat tijdens de expositie ook steeds was gebeurd op Sepehrs kleding van dezelfde stof.
Tenslotte: 'Het Uitzwaaimoment'.
Daarvoor hadden wij allemaal een grote zakdoek gekregen, ontworpen door Eline Janssens met een afbeelding van het museum, of iets uit het museum er op!
Het is klaar. Het museum is gesloten.
De eerstkomende twee jaar gaat er gewerkt worden en dan hopen we dat er een prachtig, nieuw museum zal staan en dat wij daar nog mogen werken.
Ps: Superleuk die zakdoekenkunst van Eline Janssens, klik
14 opmerkingen:
Het is een soort werkloos zijn. Meer vrije tijd nu?
Een mooi afscheid, maar niet voor altijd, er komt vast iets moois voor terug.
Wat een prachtige zakdoekkunst.
Very bitter-sweet. Great ceremony!
Het is een lange voorbereiding geweest op de sluiting nu. Hopelijk halen ze de planning.
Mooi en kleurig afscheid! Twee jaar, dat is lang.
Wel mooi om dit moment zo fraai te markeren!
Wat een bijzondere sluiting en wat mooi om te mogen meemaken. Hopelijk gaat de verbouwing sneller dan die van Boijmans.
Dank voor de zakdoeken. Ik heb die van meneer F. bewaard. Wat dat betreft was hij van de oude stempel, altijd een schone zakdoek in de broekzak. 'Papieren vodjes' vond hij maar niets.
What a bittersweet day—filled with ceremony, symbolism, and the quiet weight of endings
Da's nog eens wat anders dan gewoon de deur achter je dicht trekken ;-)
Toch wel bijzonder dat er zoveel werk van gemaakt werd. En dan nu maar wachten tot het museum weer opengaat.
Wat een mooie manier om de sluiting te doen. Ik hoop van ganser harte dat de verbouwing niet langer dan twee jaar gaat duren. En dat jullie in die tijd een leuke en zinvolle bezigheid vinden.
ha die Bertiebo
pracht wijze van afsluiten , op naar hopelijk een niet langer dan de plannen van de heropening
geniet de dag
Wel jammer, maar zo'n verbouwing zal nodig zijn.
Wat een bijzondere en unieke sluiting. Wat zullen jullie dit mooie museum missen. En dan nu weer heel lang wachten tot.......... Groet, Tineke.
Een reactie posten