Twee verzoeken om bijstand op een dag. Of eigenlijk vier.
De eerste was een meneer in de trein. Het was de trein naar Heerlen, via Utrecht.
Er stapte een man in en die zei: 'Dames en Heren, als u tot Heerlen in deze trein blijft, zult u een paar keer last van mij hebben. Het is hier heet, maar er komt straks koffie. Gratis. Dus niet getreurd.
Ik ben zelf dakloos geweest en het is vandaag Majoor Bosshardtdag en ik kom geld ophalen voor het Leger des Heils'.
Ik was een beetje te laat omdat ik mijn koptelefoon op had. Maar het leek me wel een aardige man.
En wij zijn zelf soms best een aardig volkje hoor, want bijna iedereen betaalde wat. Wij ook.
Er kwam natuurlijk nooit koffie en op het volgende station is de man ongetwijfeld uitgestapt en had een hele goede dag.
Iemand in de coupé zocht het op en begon te lachen. Majoor Bosshardt-dag was het niet. 'Die bestaat wel, maar die is op 8 juni en dat is het nog lang niet. We zijn er met z'n allen in getrapt'.
Daarna liepen we door Utrecht en kwam er een vrouw, rond de zestig, best netjes gekleed , maar zonder jas, terwijl het op dat moment fris was.
'Mag ik wat vragen? Kent u Utrecht? Nee? Nou ik woon daar Conservatoriumbuurt, ja daar woon ik maar ik krijg geen geld uit de bank. Hebt u misschien vijf euro voor mij?
We deden het niet het was te snel na die treinenman. De mensen bij wie ze het daarna probeerde gaven ook niks.
Langs de gracht heb ik zeker twee vrouwen zien zitten, op de grond met een bordje waarop stond dat ze oud en ziek waren en ik weet niet wat nog meer. Ik had niet veel los geld bij me, maar daarna had ik niks meer.
't Is wat. Ik vind het allemaal lastig hoor.
20 opmerkingen:
Ik snap je dilemma's.
Once such a lady asked me for money for "heart medication"...Really, in Germany you don´t ask people in the street for that, the state takes care... Other we have many crippled people sitting on the ground with a cup, begging for money, likely from Poland and such, likely forced to and give the collected money to the "gang-boss". Or Germans sitting there with a sign and such a cup "I am hungry!" I suspect it will not be used for food... And then there are the punks, cup in hand, shaking it and getting aggressive in your way.
Last year the city tried to get them away, this year, no such effort ... sad.We have many tourists, what will they think of this city.
mogge Bertiebo
ja dat kunnen best lastige momenten zijn , maar door de vele oplichters , nam ik het besluit , ik geef niets meer , aan niemand meer
dan maar het al oude gezegde de goede moeten onder de slechte lijden
geniet de dag
Wel een creatieve oplichter,die koffieman. Ik heb altijd losse euro"s in mijn zak.En kan die geven. In geen geval pak ik mijn portemonnee.
Die koffieman had het verdient toch...
Ja, lastig. Die koffieman in de trein was wel heel creatief. Hier zie ik nooit iemand bedelen, maar er hangen wel een paar zielige types rond. Vaak met een blik bier in de hand.
Zeker een dilemma. Ik heb eerlijk gezegd nooit meer contant geld bij me, mijn man wel. We proberen net zoals jij, aan ieder die een beroep doet op onze vrijgevigheid gehoor te geven. Wij hebben het goed en je zal maar zo moeten schooien voor wat geld.
Ik bewaar altijd de twee-euro munten en geef aan ieder, die om iets vraagt. Hier in de omgeving zijn niet zo erg veel ‘bedelaars’ maar er staat meestal wel iemand bij een van de supermarkten.
Thea
De eerste heeft een mooi verhaal verkocht, daar zou ik ook wel wat voor overhebben, hahaha. De tweede was wat al te doorzichtig, die moet nog maar eens oefenen. En dan de bedelaars, tja, ik ben wel geneigd wat te geven al zal het verhaal niet altijd kloppen. Je weet niet hoe het zo ver gekomen is met diegene, en denk maar niet dat het jou niet kan overkomen.
Mijn broer had, toen hij nog vaak op het Centraal Station kwam, altijd wat los geld in zijn zak. Maar hij pakte nooit zijn portemonnee.
Dat eerste is wel heel grappig, creatief!
Die dame in Utrecht loopt daar heel vaak, ik heb nog nooit gezien dat ze iets kreeg.
Maar heel mooi stad Utrecht!
It really is difficult, trying to navigate compassion, caution, and limited means in the face of so much visible need can leave you feeling conflicted, even when your heart wants to do the right thing
die eerste vind ik inderdaad nogal komisch: hij had wrsch. ook geen treinkaartje!
Meestal geven we wat aan de draaiorgel man en andere die muziek maken.
Hier zie ik nooit mensen bedelen, als er hier wat gevraagd wordt is het meestal voor de voedselbank of een ander goed doel en daar dragen we graag aan bij !
Toos.
Vind het lastig om woordeloos door te lopen. Geef meestal wel aan muzikanten. Maar het schrijnt als je vandaag de krant leest en bedragen ziet.
Die koffieman is wel origineel, dat moet je hem nageven. In Belgie had je van die bedelbendes, die kwamen uit het buitenland, waren georganiseerd en werden dan ´s ochtends ergens afgezet. Wij kochten daar alleen de daklozenkrant. De mensen die hier bedelen zijn bijna altijd drugsverslaafden.
Bij mijn supermarkt zat vroeger regelmatig een dakloze met zijn hond. Geld geven vond en vind ik vervelend wetende dat het vaak aan drank en drugs uitgegeven word en ik moet ook werken voor mijn geld en heb geen top salaris. Dus gaf ik meestal een blikje hondenvoer. Verder stonden er ook vaak mensen te bedelen. Laatste keer een mevrouw met dure sneakers en ze ging een croissantje met Red Bull halen, dan ben je niet zielig in mijn opinie , als je zo weinig te besteden hebt haal je wel een brood en eventueel een goedkope fles frisdrank. Later bleek dat deze mensen s´morgens afgezet werden met een busje uit Roemenie.
Los geld heb ik ooit meer... dus...
Ieder heeft zijn grenzen. Muzikanten krijgen soms wat maar mensen die mij persoonlijk benaderen negeer ik. Verder maak ik wel enkele bescheiden maandelijkse bijdragen via de bank aan bv. het Rode Kruis en een liefdadigheid voor daklozen. Mensen die ongevraagd thuis aanbellen vertel ik beleefd dat ik van hun bezoek niet gediend ben.
Op het station in Leiden zaten vroeger ook bedelaars. Nog lang voordat de poortjes er waren. Mijn toen 14- jarige dochter was op weg naar school. En ze was geraakt door de bedelaar die zei zo hongerig te zijn en om geld vroeg voor koffie en een broodje. Mijn dochter gaf hem haar pakje boterhammen. Hij reageerde volgens haar helemaal niet enthousiast. Mijn man lachte toen hij dit later hoorde en zei dat de bedelaar waarschijnlijk liever euro's had gehad om daar iets heel anders dan brood voor te kopen.
ha Bertiebo, geweldig! Wat een creatieve man.
Hij had het mooi voor elkaar...
Ik geef bijna nooit wat. Vroeger had ik nog wel eens een munt in m'n zak. Maar eigenlijk nu nooit meer.
Misschien toch maar weer eens doen. Ik heb genoeg...
Groetjes van Marlou
Een reactie posten