De Porceleyne fles

Dat zit zo: we kochten twee goedkope treinkaartjes en die moeten voor een bepaalde tijd gebruikt worden.
De verloopdatum was 29 juni.
Ik liep de laatse tijd heel erg slecht (absoluut geen 10.000 meer, onmogelijk) dus eigenlijk had ik er niet zo'n zin en werd het alsmaar uitgesteld.
Maar ja, ik hou niet van weggegooid geld en mijn man al helemaal niet, dus afgelopen maandag gingen we toch.
Nu wil het geval dat we al vaker in Delft waren, met z'n tweeën. Delft is echt zo'n stad om een dagje door te brengen en dan volkomen tevreden weer huiswaarts te gaan. Ik was er laatst  nog met Els en (even) met Emie.
En toen ik ging tellen kwam ik tot de conclusie dat ik er nog met drie andere vriendinnen ben geweest.
Alle keren was het leuk. Ook deze keer.
Ik had denk ik de meeste bezienswaardigheden wel gezien, alleen niet De Porceleyne Fles. De wereldberoemde aardewerkfabriek, in het buitenland bekend als Royal Delft.
De dame in het VVV-kantoor waar we de weg vroegen, zag me strompelen en vertelde dat we ook zo'n hop on karretje konden nemen, in plaats van de wandeling. Dat deden we dus maar en dat was eigenlijk best leuk.
Toen de fabriek.
Die is gewoon in bedrijf en je kunt er rondkijken zoveel als je wilt, als je maar binnen de gele lijnen blijft. Je ziet wat van het produktieproces en er is ook een verhelderende korte film daarover te zien. En er werd gewerkt:

Deze meneer bijvoorbeeld was bezig om een bord helemaal af te werken, waarna het gebakken moet worden, beschilderd en weer gebakken. Hij vertelde dat hij er al zevenenveertig jaar werkt. Niet steeds het zelfde werk, dat wisselt.
Er werken acht mensen in de fabriek.

We zagen ook twee dames bezig met schilderen. Met een heel dun penseeltje en zwarte verf. Maar tijdens het bakken kleurt die verf blauw. De verschillende tinten blauw ontstaan door meer of minder water te gebruiken.

Dit is wat je op de onderkant van een Delfts aardewerken bord ziet.
De letters zijn de J en de T. De letters van Joost Thooft en hij is degene die in 1876 de fabriek kocht. Hij voegde ook dat kleine flesje er boven toe. 
Op het moment dat hij het bedrijf kocht,  ging het niet zo goed. De fabriek was al opgericht in 1653. Toen waren er nog heel veel aardewerkbedrijven in Delft, maar door de toenemende concurrentie, uit het buitenland vooral,  gingen de meeste failliet. Deze bleef, tot op de dag van vandaag.

Nu zou ik heel veel foto's kunnen laten zien.  Er is een grote winkel waar je allerlei produkten kunt kopen en er is in het museum heel veel tentoongesteld, van vroeger en nu.
Echt leuk om te zien vond ik de speciale collecties, bijvoorbeeld de kerstborden. Ieder jaar verschijnt er een.
Maar als je hier kijkt, klik, kun je de complete collectie zien. En verder ook bijna alles trouwens. Maar ja, dan kun je net zo goed thuis blijven, want wat is er nu eigenlijk niet op het www te vinden?
Dus ik doe er het zwijgen toe: