Gedichtenclub

Ik had een drukke week, vorige week. Ik ben namelijk lid van een paar clubs, drie om precies te zijn. Gekker moet het niet worden hè.
Enfin de bijeenkomsten vielen heel toevallig precies in één week. Vandaar dat ik het druk vond.
De leesclub, dat is de oudste en de meest vertrouwde.
De filmclub, die is niet met mensen die ik ken.
En nieuw, nieuw, nieuw,  een poëzieclub.
Eigenlijk ben ik niet zo heel erg van de gedichten. Ik bedoel er zijn zoveel geweldige boeken, waar ik ook al te weinig tijd voor heb, dat ik gedichten meestal oversla.
Er zijn bovendien veel gedichten die ik totaal niet begrijp en dan  haak ik af.
Maar juist dáárom én omdat ik een paar van de leden ken en die zijn leuk, ben ik,  toen ik gevraagd werd, na enige aarzeling toch gegaan.
Een mens is nooit te oud om zich ergens in te verdiepen.
En als ik me probeer te verdiepen in schilderkunst die ik niet begrijp, waarom dan niet met gedichten?
Wat was het een leuke avond.
We gingen uit eten met elkaar en tijdens het eten werden er gedichten voorgelezen en besproken.  Van Rutger Kopland, deze keer
Ik had er een heel klein beetje tegenop gezien, maar dat was helemaal niet nodig.
Ieder had haar  eigen Rutger Kopland gedicht gekozen.
 'Mijn' gedicht komt uit de bundel 'Toen ik dit zag' en de afbeelding van Rembrandts schilderij 'Titus aan de lezenaar',   waar het gedicht op is gebaseerd, had ik meegenomen:

Titus aan zijn schrijftafel

Dit laat hij zien in het portret

van zijn zoon - het nadenken van een kind

hoe ernstig hoe stil dat gezicht is

hoe het kijkt alsof het kijkt in een verte

en je weet dat zijn ogen daar niets zien

dat hij kijkt naar iets achter zijn ogen

alsof hij zoekt naar woorden voor 

wat er daarachter leeft

hij laat ook de hand zien van dat kind

hoe het met een duim op zijn kin

en met een pen op een papier

wacht op wat het gaat schrijven

en niemand weet waar het op wacht

ook dat kind niet

dat is wat wij zien - dat 

iets niet geschreven kan worden

 Veel heb ik hier niet aan toe te voegen. Ik vind het schilderij prachtig en het gedicht ook. Ook de andere gedichten waren erg mooi! Zo tussen de hapjes door. Heel ontspannen allemaal.
Ik ben voortaan fan van Ruger Kopland. En van de poëzieclub natuurlijk.