Hansworst en Het Winkeltje

Kijk nou: zomaar twee nieuwe oude gouden boekjes.
Ze vielen met een plofje door mijn brievenbus, mij gestuurd door Toos van In de Weer.
Zomaar, heel erg lief.
De dochter deed ze weg en zij redde ze voor mij.
Het eerste boekje stond op mijn lijst.
Hansworst  heet het en het enige stomme aan dat boekje is de titel.
Of eigenlijk de vertaling van de oorspronkelijke titel.
Oorspronkelijk was de titel namelijk Pantaloon en dat klinkt toch een stuk aantrekkelijker dan Hansworst. Voor een poedel. Maar het verhaaltje is erg leuk en de plaatjes zijn weer geweldig!

Het tweede boekje was een verrassing.
Het is uitgegeven voor het zoveel-jarig bestaan van Albert Heijn, maar dat merk je eigenlijk niet. Het gaat over een arme boer en zijn vrouw die niets meer hebben, behalve een koe. Die moet dus eigenlijk geslacht worden of verkocht,  maar dat willen ze niet.  Dan gebruikt de vrouw haar allerlaatste restje meel en haar laatste klontje suiker een een geleend ei en maakt een pudding. Die neemt de man mee naar de markt. Hij komt terug met een pond meel, twee eieren en een stuk suiker. Dan maakt ze twee puddingen, de man gaat weer naar de markt enzovoorts. Ze maakt pannenkoeken en rozijnenkoekjes en alles wordt geruild. Als de burgemeester een groot feest geeft, krijgen ze opdrachten. Ze nemen personeel aan en beginnen een winkeltje. Ze krijgen een zoon en als die groot genoeg is gaat hij meehelpen en de kinderen van die zoon ook. Behalve één, die wordt danser.

Dat eerste winkeltje van Albert Heijn zag er in het echt ook zo uit. Het is te zien op de Zaanse Schans, ik blogde er al eens over.

Maar dat is dan ook het enige. Het boekje is geen verkapte reclame en de tekeningen passen geweldig in de stijl van de Gouden boekjes. Het verhaaltje ook trouwens. Gemaakt door Gerda Dendooven.

Toos, nogmaals dank. Ik ben er hartstikke blij mee.