In de boekenweek, die al weer een tijd geleden is, kocht ik dit boek.
Ik koop geen romans meer en verder eigenlijk ook geen boeken, maar ja als ik met het boekenweekgeschenk op reis wilde, moest ik wel wat hè, dat kon niet anders.
En wat is het een leuk boek.
De schrijfster, Laura de Grave ging langs bij Amsterdamse restaurants en ambachten en kwam zo achter verhalen, de geschiedenis en de recepten van verschillende Amsterdamse gerechten. Niet alleen Amsterdams hoor. Er staat bijvoorbeeld ook een verhaal in over oliebollen. Die zijn helemaal niet typisch Amsterdams, maar de Grave bezoekt dan wel een befaamd Amsterdams oliebollenadres.
Die recepten maakte ze en deelt ze in dit boek.
Ik denk dat een aantal zaken bij niet-Amsterdammers, zoals ik, gerust bekend zijn.
De appeltaart van Winkel bijvoorbeeld en de kroketten van Holtkamp.
Die recepten staan er in.
Het gaat ook over de Amsterdamse ui van Kesbeke en de jenever van van Wees. 'Ook wel bekend. Maar de meeste produkten niet.
Zo'n soort boek dus.
Het leek mij leuk om de bedrijven die genoemd worden eens te bezoeken en eventueel de produkten te proeven en zelf misschien wel te maken.
Daarom was ik laatst in zo'n steegje van Amsterdam en pikte vanzelf nog een boel andere stegen mee.
Het is leuk om een doel te hebben op een wandeling in Amsterdam, dus nu was banketbakkerij Lanskroon mijn doel.
Van de bakker had ik wel eens gehoord, van de koekjes die bekend schijnen te zijn, nog nooit.
Koggetjes heten ze . En ze zijn wel echt Amsterdams. Namelijk bedacht in een wedstrijd voor Amsterdamse bakkers, in 1935. De naam verwijst naar de middeleeuwse schepen die ook in het wapen van Amsterdam staan.
Enfin, ik kocht een klein zakje Koggetjes. En proefde meteen.
En ? Ik vond er niks aan. Maar dan ook niks. Ik heb niet eens alles opgegeten. Ik vermoed dat ik een oud zakje had gekregen. Nou, ja kan gebeuren.
Pfff, nou dan doe ik het zelf wel hoor.
Afgelopen zondag wilde ik het recept proberen. Dat was niet moeilijk. Hoe ik het dan toch voor elkaar kreeg om de koekjes er totaal anders uit te laten zien, weet ik niet.
Ze zagen er uit als kletskoppen en dat was niet de bedoeling. Maar ze waren heerlijk.
Toevallig was jongste zoon er 's middags met zijn vriendin en 's avonds was alles op. Ik had echt een grote hoeveelheid.. Als ik ze nog eens maak- en die kans is ruim aanwezig- maak ik de helft!
Nodig:
Voor de karamel: 75 gram suiker en 25 gram water
Voor de koekjes: 20 gram zachte boter, 160 gram basterdsuiker, 2 gram zout, 30 gram melk, 2 zakjes vanillesuiker en 200 gram Zeeuwse bloem of patentbloem.
Je begint met de karamel. De suiker met het water op een laag vuur zetten in een pan met een dikke bodem. Wachten tot de zaak gaat kleuren en dan storten op bakpapier.
Dan het deeg. Boter en basterd goed door elkaar roeren. Dan zout, melk, vanille en bloem erbij en roeren tot een homogene massa.
Als de karamel is afgekoeld, deze met een deegroller in hele kleine stukjes, rollen. Samenvoegen met het beslag.
Het beslag in een spuitzak doen en cirkels zo groot als een twee - euromunt maken. Een beetje uit elkaar op de met bakpapier beklede bakplaat. Oven op 160 graden.
Klaar in een kwartier. Maar bij mij duurde het maar tien minuten.En ze werden zo groot dat ik vier bakplaten vol had.
Een aanslag op de lijn, dat snap je. Maar heel erg lekker!
11 opmerkingen:
Oh die zijn lekker! Koop ze wel eens bij AH, niet van die bakker maar ook heerlijk.
Mmmmmmmmmm! Beter dan bij die bakker dus!
Misschien is de oorzaak het verschil tussen hete lucht en gewone temperatuur? Ik bewaar je recept en ik zal het ook eens proberen.
Dit ga ik eens bakken met de kleinkinderen, zij zijn dol op bakken en ik op kletskoppen !
Het lijkt er op dat je door die bakker op z'n Amsterdams gezegd gewoon belazerd bent. Ik bedoel, als het zo'n groot verschil is met zelfgebakken... De zuurwaren van Kesbeke zijn hier in huis bekend, ik koop bijna altijd dat merk. De picalilly is echt de lekkerste van de hele wereld ;)
Heerlijke koekjes, ik heb ze vaak gemaakt. Wel erg veel suiker inderdaad.
Wist niet dat het een Amsterdams koekje was en dat als rasechte Amsterdamse
Ik heb niets met bakken, maar wel met straten en steegjes, dus klikte ik even door. Zo leuk, vooral die duif.
Ik heb ze ooit weleens gegeten maar weet niet meer hoe ze smaakten dus er zit niets anders dan dat ik ze zelf ga maken.
Een leuk verhaal, een mooi recept, maar ik ga denk ik toch voor het boek...
Wat heerlijk dat dit boek jou op verschillende manieren inspireert. En dit blog inspireert dan weer anderen. Mooi toch? Maar ik ga ze niet maken hoor. Lijkt me veel te lekker.
Ik had er nog nooit over gehoord en heb ze zeker ook nooit gegeten. Maar dat recept ziet er heel erg lekker uit én calorierijk ;-)
Een reactie posten