Gisteren

Gisteren werd ik wakker van de wekker van de buren. Om half acht! Dat is echt heel laat voor mijn doen, half acht.
Meestal ben ik om een uur of vijf wakker, zonder wekker. Vlak daarna ging de telefoon. Niet de mijne, die van mijn man en die lag natuurlijk beneden.
Het was onze schoonzoon. 'Noortje is ziek', zei hij,  'niet heel erg, maar eigenlijk niet goed genoeg om naar de crèche te gaan.  Mogen Noor en Jet vandaag bij jullie?'
Nou natuurlijk mocht dat.
We stonden snel op en deden dat wat er moest gebeuren. Ik maakte vast een lekker bedje op de bank en zocht wat boeken uit. Toen we klaar waren , arriveerden de dames.
Aanvankelijk vond ik het nogal meevallen, gelukkig. We keken even een filmpje op de bank en toen zag ik dat het olifantje op het tasje van Jet, nog maar een oogje had.
'Zullen we even in de knopenpot kijken of er nog twee mooie knoopjes zijn, zodat de olifant weer twee oogjes heeft? Dan gaat oma die knoopjes er aan zetten straks'.

Ik voelde me op dat moment 100% oma. Even een dingetje repareren. Gewoon. Hahaha, niet gewoon dus. Een knoop aanzetten is zo ongeveer het enige dat ik kan.

Enfin, Noor en Jet vonden het een uitstekend idee, dus we gingen naar boven en stortten de knopenpot leeg op het grote bed.
En toen werd het passen en meten en twee dezelfde knopen bij elkaar zoeken en alvast de knopen die veel te groot waren terug doen in de knopenpot.
De knopen met een rare kleur ook. En zo.

(Ik vind dat er in ieder gezin met jonge kinderen een knopenpot zou moeten zijn. Daar kun je zoveel plezier van hebben. Maar dit terzijde)

Jet was fanatiek aan het zoeken en Noor keek de zaak een beetje aan. Ik zag haar wangetjes steeds roder worden, ze werd ook een beetje bibberig. 'Koorts', dacht ik.

Op een gegeven moment ging ze lekker een beetje liggen. Er liggen altijd extra kussens op ons bed en daar kroop ze tegen aan. Ze knelde de knuffel van dienst tegen zich aan en viel in slaap. 'Heel goed', dacht ik, 'slapen is goed voor een klein Noortje'.

Jet en ik gingen gewoon verder. Ik zette twee nieuwe oogjes op de olifantensnoet en Noor bleef slapen.
Jet ging naar beneden en naar buiten met opa en Noor bleef slapen.
Toen ben ik maar lekker naast haar gaan liggen, met een boek en een telefoon en zo is het de hele dag gebleven. Jet bij opa beneden en Noor en ik op bed. Af en toe werd ze even wakker, dronk een beetje, at een half broodje en sliep weer verder.

En  aan het eind van de dag kwam hun papa ze weer ophalen. Het was voor mij een zeer relaxte dag. Gedwongen rust, dat was het. Het heeft Noor niet voldoende geholpen. Ik hoor net dat ze nog steeds ziek is. Zo zielig.