Marianne & Leonard

Als een rode draad wandelt Leonard Cohen door mijn leven. Op muziekgebied dan hè.
Zijn platen worden nog steeds gedraaid hier.
Het hoogtepunt was natuurlijk bijna acht jaar geleden,  toen we hem in het echt hebben zien optreden in Amsterdam.
'Man', schreef ik toen, 'Man, ik heb Leonard Cohen Suzanne horen zingen'.
Het was een fantastisch concert, waar ik nog vaak aan terug denk.
En nu is er de film Marianne & Leonard, Words of Love.
Je snapt dat ik die graag wilde zien en gistermiddag was het zover.
Het is geen speelfilm trouwens, het is een documentaire.
Je ziet het verhaal van Leonard en zijn grote liefde en muze Marianne Ihlen.
Die liefde was duidelijk en mooi te zien.
Vanaf het moment dat ze elkaar ontmoetten op het Griekse hippie-eiland Hydra. Het was de tijd van de vrije liefde, daar op dat eiland. Met veel kunstenaars en schrijvers. En Leonard en Marianne dus.
Verder zie je hoe de twee heel hun leven met elkaar verbonden bleven. Ondanks vele andere relaties. Ondanks de drugs, ondanks het feit dat Leonard ruim vijf jaar in een Boeddhistisch klooster zat.
Tot het moment dat  Leonard hoorde dat Marianne terminaal ziek was. Hij schreef  haar toen een brief, die er op neer kwam dat ze hem bijna kon zien, als ze omkeek. Dat hij er aan kwam.
Leonard stierf inderdaad drie maanden later.
Dat dus. Een totaal ander leven dan het mijne, een totaal andere wereld dan die van mij ook. Maar wel boeiend en mooi.