De Roep van de Wildernis

 

Ik had wel eens van de schrijver Jack London gehoord. En ook de titel 'De roep van de wildernis', kende ik. 

Ik weet niet waarom, maar dan zag ik altijd een soort beduimelde pocket voor me, met een afbeelding van een cowboy, beetje smoezelig en ik dacht dan dat het over het Wilde Westen zou gaan. 

Nergens op gebaseerd, maar dat beeld had ik. 

Vorige week was ik op zoek naar een nieuw luisterboek. Dan kun je o.a. kijken bij "Aanbevelingen". 

En daar zag ik een aanbeveling  voor dit boek van Inez Weski: 'Ik hou van verhalen over het harde leven, over de wisselwerking tussen mensheid en natuur, over onderlinge strijd en survival of the fittest'. 

Inez Weski intrigeert me. Al lang . Ik was een keer te gast in het muziekprogramma van Paul Witteman en zij was toen de  hoofdpersoon. En kort geleden nog was zij de gast in Zomergasten. Een bijzondere vrouw en ik wilde wel eens weten wat voor boek zij aanbeval.

Het is een boek uit 1897. Het verhaal: 

Het gaat over een grote, sterke hond. Heel groot en heel sterk. Buck heet hij. En Buck leidt aanvankelijk een comfortabel leventje als hond van een rechter. Goed verzorgd is hij en in het Californische zonnetje. Maar dan wordt hij gestolen door de tuinjongen van de rechter en die verkoopt hem. Buck wordt sledehond. Daar is veel vraag naar, omdat er in Alaska goud gevonden is. Hij wordt door twee trainers helemaal afgericht, met harde hand en knuppel en dan doorverkocht aan twee Canadezen die post bezorgen aan goudzoekers in afgelegen gebieden. Met een troep sledehonden. Buck heeft het zwaar, alle honden hebben het zwaar. Onderling veel vechtpartijen. Maar fantastisch om te horen hoe de intelligente Buck zich weet aan te passen aan de omstandigheden én binnen de roedel. Na een vechtpartij met Spitz, wordt Buck de nieuwe leider. De ploeg werkte nog nooit eerder zo goed. Bucks leven is hard en zwaar, maar hij geniet er ook van. Tot hij weer wordt doorverkocht. Deze keer aan mensen zonder ervaring, die de sleden veel te zwaar belasten. Er is een voedseltekort, veel honden gaan dood. Als de eigenaren vanuit een bepaald kamp de rivier over willen steken, grijpt Thornton in. De eigenaren verdrinken en Buck overleeft. Hij heeft nu een baas die echt van hem houdt en Buck doet alles voor hem. 

Er volgen nog een paar avonturen, maar uiteindelijk sterft Thornton. Buck had al kennis gemaakt met het leven in de wildernis en is nu vrij om voor dat leven te kiezen. 

Ik vond het een prachtig verhaal. Wat een stom vooroordeel had ik. Hard was het en wreed soms, maar ook ontroerend. 

Ik heb het boek nu beluisterd, maar als ik het zie staan in de bieb lees ik het ook nog een keer van papier. Met dank aan Inez Weski.