Je hebt borduren en borduren

 

Ergen in mei of juni of zo, toen ik klaar was met het digitaliseren van de foto's,  leek het me een goed idee om weer te gaan borduren. Kruissteekjes borduren vind ik zeer ontspannend. 

Maar ik wilde er eigenlijk niets voor kopen. Dus ik zocht en vond een gratis patroon bij Atelier Soed Idee. Een klein letterlapje. Stof had ik nog en borduurzijde ook, dus niets hield mij tegen. Tot ik ongeveer halverwege ontdekte dat het garen onvoldoende zou zijn voor de hele lap. Tja, dat was wel jammer. Je weet niet half hoeveel kleuren rood er zijn, dus ik kon echt niet verder. 

Ik ontdekte bovendien dat het lang niet allemaal kruissteekjes waren en andere steken vind ik wel mooi, maar niet lekker om te doen.

Weg lap! 

Maar zoals je ziet is het toch klaar. Dankzij Atelier Soed Idee. Ik heb hun gevraagd of ik misschien een draadje kon opsturen en of zij dan zouden willen kijken welk garen het was. Dat hebben ze gedaan,  en twee dagen later had ik de vervolgens gedane bestelling in huis. Toen moest ik wel. 

Ik ben er blij mee, al met al is het een lief lapje geworden.  Ook erg blij met Soed Idee trouwens. 

Dan had ik op de markt ook nog een pakket voorbedrukt patroon met borduurwol gekocht. En dat heb ik ook afgemaakt.

Het moet een kussen worden en deze paste goed in de serie die ik al heb. Maar ook dit is nu echt voor het laatst. Geen borduurwerk meer in mijn huis. Jammer, maar het is niet anders. Dacht ik. 

Gelukkig was daar nog mijn vriendin Jeanne. Die haakt zich normaal gesproken een slag in het rond en dacht dat ze misschien borduren ook wel leuk en/of ontspannend zou vinden. Ter afwisseling.

Jeanne zocht en bestelde een pakket. Van bloemen in vazen. 

Het pakket kwam en de teleurstelling was zo groot dat ze al bijna besloten had om de hele handel weg te gooien,

De gaatjes waren te klein, de draadjes te dun, het patroon te onduidelijk en er was vast nog wel meer.

Jeanne besloot (na overleg) om het naar mij op te sturen en deed dat. 

Ik was geschokt toen ik het zag. In vergelijking met mijn rode bloemen was dit iets verschrikkelijks. Zo klein en zo onduidelijk. Alles wat Jeanne gezegd had, klopte. 

Enfin, ik had nog even rust, ik kon nog even lekker borduren. Maar ja, toen waren mijn eigen dingen toch echt klaar. 

Ik deed een paar steekjes van het nieuwe borduurwerk en... het ging. 

Uren achter elkaar doorgaan, zoals bij de andere werkjes, met een leuk luisterboek of een prima podcast op de achtergrond, dát zal niet lukken. 

Maar ik zweer het, Jeanne, het gaat gebeuren. Ik maak het af en op een dag in de niet zeer nabije toekomst,  zul  je een pakje op je mat vinden. Of ik kom het brengen....ooit