Kwark

 

Kwark... ik hou van kwark. Ik start iedere dag met kwark, magere kwark uiteraard. Met gezonde blauwe bessen en haver en gember en zo. 

Ooit was dat anders. Ik heb heel lang geen kwark willen eten. Dat kwam omdat ik een keer als kind ergens was, waar ik een heerlijk stuk taart voorgeschoteld kreeg. 

Ik dacht slagroomtaart, maar het was kwark. Zure kwark. De frustratie was groot, maar ik moest het wel opeten natuurlijk, zonder dat te laten merken. Zo ging dat vroeger.

Pas op latere leeftijd ben ik kwark opnieuw gaan proberen  en nu vind ik het ook echt lekker. Ook kwarktaart kan weer, al prefereer ik op dat gebied slagroom. 

's Morgens dus magere kwark en 's avonds soms als toetje: de kwark van Danio. Met perzik. 

Die kwark hadden we dus ook besteld bij de boodschappen. Maar blijkbaar had iemand zich vergist en ontvingen we  déze kwark. Met drop!

Ik werd bijna misselijk bij het idee alleen al. En dat terwijl ik toch van drop hou en dus ook van kwark.

Mijn man is geen watje en at het gewoon. Hij vond het wel meevallen. 

Ik nam het niet, maar werd toch nieuwsgierig. Ik rook er aan, ja hoor, echt drop. 

En toen proefde ik het toch. Getver, echt smerig. 

De kleur was ook echt zoals op de onderste foto. Grijs.

Absoluut niet aantrekkelijk. 

Zou er nou ergens op zo'n kwarkfabriek iemand zitten, pas begonnen met een carrière, iemand met ideeën? 

Of zou het een roep van het volk zijn: geef ons kwark met dropsmaak.

Of willen ze doordat het een limited edition is, de vraag even heel groot maken, zo van  dat moet je geproefd hebben? 

Je weet het niet.