Alle kleinkinderen hebben genoten van het ijs en de sneeuw. Dat vind ik leuk, om te zien natuurlijk, vooral omdat ik vroeger zelf zo genoten heb van het ijs.
Zoals de meesten, moest ik het leren op van die houten schaatsen. Met een behoorlijk lange, rechte punt.
En hoe ik ook zeurde om schaatsen met een vaste schoen, witte kunstschaatsen, ik kreeg ze niet.
Ik moet wel zeggen dat mijn vader altijd mee ging om mijn schaatsen onder te binden. Dat scheelde wel. Kijk , deze schaatsen hiernaast lijken heel erg op de schaatsen die ik had.
De banden waren erg stijf en je had deze schaatsen ook met een soort stoffen banden, oranje met blauw erdoor, dat leek me altijd veel makkelijker.
Het best herinner ik met de winter van 1962/1963.
Ik was toen groot genoeg om zelf te gaan schaatsen. Die winter bracht ik door op het ijs, van de Windhondpolder in Dordrecht.
Echt iedere dag. Ik herinner me dat het druk en gezellig was en dat je er voor bijna niks, warme, nou ja lauwe, Ranja kon drinken.
Het jaar daarna woonden we in Terneuzen en had ik eindelijk de zo gewenste witte kunstschaatsen. Wel nog een beetje te groot, want mijn voeten zouden nog groeien.
In Terneuzen schaatsten we op de Notense kreek (de Otheense kreek) of op de vijver. En daar deden we een spel dat Boer Eiers heetten. Een soort tikspel was dat. Het was fantastisch in mijn herinnering. Koud, maar daar had ik helemaal geen last van. Een jas aan? Echt niet. Een dikke trui was meer dan genoeg. Je schaatste je warm.
Mijn man was een goede schaatser, hij deed tochten. Onze eigen kinderen hebben op een na, die er nooit aan wilde beginnen, ook geschaatst en deden en doen dat goed en met plezier.
En nu dus de kleinkinderen. Odin vertelde me gisteren dat hij goed naar z'n vader had gekeken en toen ging-ie zelf. Hoe goed hij had gekeken zie je hier:
Nog een dagje ijsplezier vandaag. Voor bijna iedereen, maar niet voor onze Jet. Die brak gisteren haar arm op het ijs. Gelukkig een breuk die, van alle breuken die je kan hebben, het gunstigst is, ze hoeft geen gips. Maar toch. Ik hoop maar dat ze niet echt een hekel aan ijs gaat krijgen.
Voor Jet even geen schaatspret.
BeantwoordenVerwijderenDe anderen maakten mooie herinneringen voor later net als jij vroeger.
..
Hoe vertederend die schaatshouding van kleine Odin.
Ach,wat sneu voor Jet. Aan Odin kan je nu al zien dat ie talent heeft. Leuk, jullie zijn een echte schaatsfamilie.
BeantwoordenVerwijderenWat een heerlijke foto's! Maar wat sneu dat Jet haar arm gebroken heeft, wat zullen ze geschrokken zijn.
BeantwoordenVerwijderenIk zou willen dat ik het kon naar heb het nooit goed geleerd. Wel pogingen gewaagd, zelfs een winter lang elke zondag naar de Jaap Edenbaan geweest, maar het is nooit echt wat geworden met me. Onze kinderen schaatsen ook niet, op schoondochter na. Dus of het met de kleinkinderen wat wordt... Ik zou het zo leuk voor ze vinden...
Ach, arme Jet. Maar geweldige foto's van de ijspret. Odin is geweldig!
BeantwoordenVerwijderenWat een heerlijke foto's! Vooral die laatste is geweldig!
BeantwoordenVerwijderenZonde voor Jet! Mijn kleine nichtje gleed van de week op straat op ijs uit en brak ook haar arm. Zij moest wel in het gips.
Van die doorlopers heb ik ook nog gehad (maar niet met leren riempjes) en ik denk dat ze nog wel ergens op zolder liggen. Mijn kunstschaatsen heb ik ook nog, maar het is al lang geleden dat ik geschaatst heb.
Er waren heel wat pols en armbreuken gisteren heb ik begrepen. Ondanks dat was ook overal de ijspret groot.
BeantwoordenVerwijderenArme Jet. Geweldig die Odin met zijn handjes op z’n rug :-)
BeantwoordenVerwijderenWat een leuke foto, zie hem nou staan met zijn handjes op zijn rug. :-)
BeantwoordenVerwijderenJa, bij mij komen ook mooie herinneringen boven aan de strenge winters vroeger. En die warme ranja kan ik me ook herinneren.
Ach wat zielig voor Jet.
BeantwoordenVerwijderenIk had dus van die schaatsen met banden en ik kan je vertellen dat ik die ook vreselijk vond, ze zaten altijd te los, dus ik zeurde en zeurde ook om kunstschaatsen.
Ik woonde in Akersloot en daar schaatsten we op het meer en gingen vandaar de molentocht schaatsen en als er ijs lag terwijl er school was gingen we met de hele school schaatsen.
Achter ons huis was een pleintje en dat werd door de brandweer onderwater gezet en daar konden we dan al schaatsen voordat het ijs op het meer dik genoeg was en 's avonds want de buren hingen verlichting op.
Hier in de buurt is ook water genoeg om op te schaatsen, maar het is overal verboden omdat schaatsen natuurlijk levensgevaarlijk is...zucht
Je snapt dat ik hier helemaal groen zit te kijken naar alle schaatspret in Nederland.
Oh wat een herkenning. Ik herinner me nog mijn blijdschap,toen ik witte kunstschaatsen kreeg. En die handjes op de rug bij je kleinzoon,geweldig
BeantwoordenVerwijderenWat een leuke foto, die Odin, super. Pech voor Jet, ook zonder gips vervelend.
BeantwoordenVerwijderenWat vervelend voor Jet. Beterschap. Heerlijke foto; dat soort pret is gewoon onbetaalbaar.
BeantwoordenVerwijderenO die vreselijke houten schaatsen, ik stond er altijd naast en die linten bevroren altijd. Vond er niets aan dat schaatsen. Ik heb ook samen met mijn zus op een gegeven moment witte kunstschaatsen gekocht en we konden eindelijk in ieder geval er op blijven staan. Ik ben echter nooit een goede schaatser geworden en ben blij dat ik het nu niet meer hoef.
BeantwoordenVerwijderenAch, wat een pech voor kleine Jet! Odin is al een echte toerschaatser :-)
BeantwoordenVerwijderenJa vroeger hadden we allemaal van die houten schaatsjes, Ik wel met stoffen banden, maar die gingen steeds los. Vond er niks een en had het koud. Dat is zo gebleven, maar ik geniet wel van al die mensen die nu zo genieten. Even niet denken aan alles wat niet mag, alleen genieten.
Odin ziet er geweldig uit, stoere jongen. En arme Jet.
BeantwoordenVerwijderenIk had ook zulke schaatsen. Wat een ondingen. En dan schaatsen in de polder en na afloop helemaal naar huis lopen. Ik vond er niet veel aan. En eerlijk gezegd nog steeds niet. Geef mij maar lente.
Mijn dochter is al volwassen en kocht 6 jaar geleden op marktplaats kunstschaatsen, maar helaas is er in de afgelopen jaren weinig natuurijs geweest. En nu er dan eindelijk ijs is , kan ze niet schaatsen. Zij brak een vinger en nee, niet tijdens het schaatsen zelfs niet vorige week toen het overal ook al een dag glad was op straat. Nee, zij brak haar vinger op het werk op de boerderij toen haar vinger klem kwam te zitten tussen een hek en een koeienkop. En haar hand moest wel in het gips tot aan halverwege haar onderarm, dus nee schaatsen zit er niet in, zou wel kunnen met een hand, maar zij durft het echt niet aan, want stel dat ze valt en de weer iets breekt. Dat wil zij haar werkgever echt niet aan doen, want op de boerderij was het alle hens aan dek met de extreme sneeuw en vrieskou. En dan een werknemer minder is al vervelend genoeg ook al kon ze er niets aan doen.
BeantwoordenVerwijderenWat een schattig stoer ventje, Odin had goedgekeken hoe het moet. Pech voor Jet. Leuk hoe jouw verhaal over de doorlopers herinneringen oproept. Bevroren leren riemen, meer naast dan er op staan. Ik leerde pas echt schaaysen toen ik stevige ijshockey schaarsen kocht, met steun voor mijn zwakke enkels. Nu wandelen we en genieten vanaf de kant vsn alle ijspret.
BeantwoordenVerwijderenMooie herinneringen. Wat een pech voor Jet. Geweldig die foto van Odin.
BeantwoordenVerwijderenWat een pechvogel, die Jet. Ik leerde ook schaatsen op Friese doorlopers, idd feest van herkenning. Ik zie nu al die kinderen meteen op kunstschaatsen en ik begrijp het gemak, maar vraag me toch af of ze goed genoeg leren schaatsen. Goed schaatsen vind ik dan tochten rijden met van die lange slagen, op Noren. Voor mij is dat het summum. Ik kon op kunstschaatsen, die ik later kreeg, goed uit de voeten, maar toen ik hier in Noord-Holland kwam, waren lange tochten helaas te hoog gegrepen. Vond ik een gemis, helaas.
BeantwoordenVerwijderenDie schaatsen heb ik ook gehad, houten noren noemden wij ze. Wat heb ik daar lekker op geschaatst. Ik weet nog dat ik in 1963 met een groep waaronder mijn oudste broer mee mocht, we schaatsen helemaal naar de Kaag. Die Odin met zijn handen op zijn rug, kostelijk.
BeantwoordenVerwijderenDie Odin wat een enige prent. Voor Jet is het sneu, hopelijk niet veel pijn.
BeantwoordenVerwijderenTja houten schaatsen, andere heb ik nooit gehad. Maar die linten, als ze bevroren waren kreeg je ze met heel veel moeite los en dan waren je vingers ook zo'n beetje bevroren. Na mijn jeugd nooit meer geschaatst.
Wat een pech voor Jet, jammer is dat.
BeantwoordenVerwijderenKostelijke foto van Odin.
En jij Bertie, schaats je zelf nog? Ik had er enorm veel zin in, maar toch maar verstandig gedaan. Als kind 2 x mijn arm gebroken met rolschaatsen. 1e keer net uit het gips en hup daar ging ik weer. Toch heeft het de pret niet kunnen drukken hoor. Nog jaren lang gerolschaatst. Anyway het is nu gedaan met het ijs. Maar in de ochtend wel glad, dus take care op je dagelijkse wandeling.
BeantwoordenVerwijderenAch gossie die Jet. wat vervelend.
BeantwoordenVerwijderenEn mooi die handjes op de rug.
Ik heb niets met schaatsen.
Hopelijk herstelt ze snel, wat sneu voor haar!
BeantwoordenVerwijderenha Bertiebo,
BeantwoordenVerwijderenarme Jet!
Wat een pechvogeltje...
Maar het is zo leuk op het ijs, dat ze er volgend jaar (hoop ik!) gewoon weer op gaat!
Ik heb dezelfde schaatsgeschiedenis als jij!!!
Houten doorlopertjes, houten noren, kunstschaatsen en uiteindelijk lage noren.
Heerlijk geschaatst, maar nu... niet meer!
groetjes!