Sneeuwkettingen

Wat een goed spoor hè. Het is mijn spoor, of eigenlijk dat van mijn 'sneeuwkettingen'. 

Die bind je om je schoen en dan is de kans dat je uitglijdt een stuk minder groot. Het loopt ook gewoon, je merkt het nauwelijks.  Zodat ik dus ook gewoon mijn 10.000 heb gehaald gisteren. 

Ik moest wel meteen denken aan de reden dat ik die dingen kocht. 

Jaren geleden toen ik nog werkte, was sneeuw,  voor veel kinderen op mijn school,  een hoogtepunt. 

Maar als je denkt aan zoete kindertjes die braaf een sneeuwpop gingen maken, dan vergis je je. 

Die waren er hoor, zeker.

Maar verder kon het er hard aan toe gaan, heel hard. 

Vandaar dat we het plein al verdeeld hadden in een deel waar niet met sneeuwballen gegooid mocht worden en een deel waar dat wel mocht. 

Onder toezicht natuurlijk. 

Op beide delen was er een pleinwacht en die liep gevaar. Niet alleen op een sneeuwbal in de nek, maar ook was er natuurlijk een risico op een flinke glijpartij. Vooral omdat je soms echt snel moest ingrijpen. 

Afzijdig houden ging niet en dus kocht ik die dingen die je ziet op de foto hiernaast en die me door menige pauze hebben geholpen. Alleen al door dat het een soort zekerheid gaf. 

Mijn man heeft ze toen ook gekocht, maar die waren tot nu toe ongebruikt. 

Wie wat bewaart, die heeft wat. We zijn er nu allebei blij mee!