Kijkcijfers en statistieken

'Hoera, ik heb een volger', schreef ik bijna tien jaar geleden,  toen ik net was begonnen op Blogger. Ik blogde toen al een tijd bij Punt.nl maar toen dat podium stopte  moest ik wat anders. 

Eén volger... 

Ik kijk  wel eens naar 'mijn kijkcijfers'. Niet moeilijk want er staat een teller bovenaan. 

En afgelopen maandag, kwam ik boven de 2.000.000. uit. Meer dan twee miljoen keer is er op dit blog gekeken. TWEE MILJOEN keer. Dat vind ik dan niet te geloven, maar het is echt waar. 

Beetje jammer dat de laatste twee weken de bezoekcijfers heel hoog zijn , hoger dan de periode daarvoor. Hoe dat komt weet ik niet, maar ik denk niet dat het een reëel beeld is. En het zal ongetwijfeld weer veranderen. 

Maar dan nog, dan nog zou die tweemiljoen een paar weken later zijn bereikt. 

Grappig is dat je in de statistieken kunt zien wat je meest gelezen post is. 

Per week, per maand en ook gezien over de hele periode. 

Mijn populairste post in die tien jaar is, met 21.500 pageviews:  Best Thing  Since. 

Op de tweede plaats een blogje met de titel: Haak en Breiperikelen.

Allebei vind ik ze niet erg speciaal. Ik snap eigenlijk niet waarom juist deze twee zo vaak werden en worden bekeken. 

Ik maak iedere dag een blog, dat zijn tot het moment dat ik dit schrijf  3822 posts. 

Soms heb ik ze op voorraad. Soms moet ik 's morgens nog beginnen en bedenken wat het wordt. 

Altijd ben ik een beetje bang dat ik niks meer weet, maar dat is nog nooit gebeurd. 

Tot nu toe waren er 38.809 reacties. 

Soms zijn het bekenden die reageren. 

Een enkele keer familie.  Onze kinderen reageren niet, maar lezen wel. (Behalve onze jongste zoon en onze schoonzoon)

Mijn vrienden in het échte leven lezen,  op een paar lieverds na,  niet hier. Die vinden het niks.  En reageren doen ze dus ook niet.  

Vaak zijn het onbekende mensen, die de moeite nemen ergens iets van te vinden, of een toevoeging te geven. 

Soms ook zijn het trouwens onbekenden die voelen als bekend. Zij lezen hier zeer trouw, dat doe ik ook en zo weet je heel wat van elkaar. 

De reacties lees ik altijd en met heel veel plezier. Dus dankjulliewel!

Dan zijn er nog de mensen die me iets opsturen. 

Heel veel Roodkapjekaarten heb ik gekregen van mede-bloggers, maar soms ook van voor mij totaal onbekenden die helemaal niet zelf bloggen. 

Ook mensen die een aanvulling doen op mijn vast rubrieken: gezichtjes en nomen est omen. Of een boek tippen. 

En dat is nog niet eens het allerallerleukst. Dat is namelijk het feit dat er verschillende vriendschappen uit dit geblog zijn voortgekomen. Mensen die ik nu niet alleen van hun blog ken, maar ook in het echte leven. Dat is mooi,  heel mooi. 

Tien jaar geleden! 

In die tien jaar is er heel veel gebeurd in ons leven. Over de belangrijkste gebeurtenissen heb ik wel een en ander verteld. 

Het mooist waren de geboortes van onze vijf kleinkinderen. Het naarste was de kanker van mijn man en tegelijkertijd ook weer het beste, toen hij genezen werd verklaard. 

Tien jaar en een bijzondere mijlpaal vind ik. Soms twijfel ik, maar ik ga toch nog maar een poosje door