Op weg naar Terneuzen

 We hadden ons nóg iets voorgenomen  om te doen als we in Groede waren. En dat was: fietsen langs de Westerschelde, over de dijk. Van Groede naar Terneuzen. 

Ik heb vijftien jaar in Terneuzen gewoond. Vanaf mijn twaalfde. Toen ik werkte en een auto had, ging ik toch wel bijna ieder weekend naar Groede of Cadzand. Maar nooit, echt nooit heb ik het in mijn hoofd gehaald om dat nou eens op de fiets te doen. Gewoon niet. Terwijl... de Westerschelde prachtig is. Je kunt bijna helemaal over de dijk. Alleen een stukje voor Terneuzen moet je er af omdat daar de Dow ligt. Dow Chemical. 

Enfin, we gingen het plan natuurlijk uitvoeren, maar op de heenweg ging het al fout. Of fout, dat is niet het juiste woord, we sloegen gewoon een andere weg in, omdat we eigenlijk ook nog eens even in IJzendijke wilden kijken. En omdat de weg door de polders, nu met dit weer ook,  zo mooi was

Kijk, daar heb je IJzendijke, (Iezendieke)

Een interessant stadje. Middeleeuws, een vestingstad tijdens de 80-jarige oorlog. Enfin, er is genoeg te zien, en tegelijkertijd lijkt het of de tijd er heeft stil gestaan.  

Deze keer dronken we koffie op een terras. Het tweede terras al van deze vakantie en het was nog maar de tweede dag. Het kon niet op hoor.

Zelden heb ik ergens zo heerlijk gezeten. Er waren een paar andere vakantiegangers, af en toe liep er iemand langs, de zon scheen en het allerleukst was dat het carillon speelde. 

We hoorden eerst al 'Merck toch hoe sterck', vanwege die 80-jarige oorlog natuurlijk.  

En daarna, een kwartier later en tot mijn grote vreugde,  klonk er het Zeeuws-Vlaamse volkslied. 

'Van 'd'Ee tot Hontenisse, van Hulst tot aan Cadzand, dat is ons eigen landje, maar deel van Nederland'.

Dat is het refrein. 

Ik ken de rest van de tekst ook uit mijn hoofd. Omdat die zo toepasselijk is:

'Waar eens 't gekrijs der meeuwen verstierf aan 't eenzaam strand,

Daar schiepen zich de Zeeuwen uit schor en slik hun land,

En kwam de stormwind woeden, hen dreigend met verderf,

Dan keerden zij de vloeden van 't pas gewonnen erf'.

Ik zong het zachtjes mee en eigenlijk had ik wel willen blijven zitten daar op dat terras,  tot het misschien nog een keer werd gespeeld, maar ja, we waren op weg naar Terneuzen,  met een iets veranderde route.  

Het plan was nu: binnendoor verder fietsen,  even rond kijken in Terneuzen en dan op de terúgweg over de dijk te fietsen.

En zo geschiedde...