Een bijzonder toeval!

 

Ik kreeg er drie Roodkapjes bij. De nummers 273, 274 en 275. Nou ja kreeg... ik kócht ze op Marktplaats. Van iemand die Hanneke heet. 

Toen de deal was gesloten vroeg ze of ze de kaarten op zou sturen of zou ik ze komen halen. 

Ik had al gezien dat Hanneke in Terneuzen woonde. Dus ik schreef terug dat ik jaren in Terneuzen heb gewoond en weet hoe ver dat is. En dus of ze de kaarten wilde opsturen.

Dat was alles, drie kaarten,  Hanneke en Terneuzen. 

Nou wil het geval dat ik niet veel mensen meer ken in Terneuzen, maar ik héb er wel veel mensen gekend. Kinderen vooral natuurlijk. 

En ik herinnerde me uit al die jaren slechts één Hanneke. 

Hanneke was toen, daar, niet een veel voorkomende naam. Plus ik heb altijd een groot zwak voor die naam gehad. Stond twee op mijn lijstje meisjesnamen toen mijn dochter werd geboren. 

Zou het die ene Hanneke kunnen zijn,  waar ik nu mee handelde?  Zou het? 

Ik heb haar zelfs nooit in de klas gehad, maar haar broertje wel. Die naam wist ik ook nog. Dus ik informeerde voorzichtig of zij een broer had die B. heette. 

'Ja', schreef ze terug,  'Mijn ene broer heet B.  en mijn andere broer R. Ken ik jou ook? Zaten we samen op PH misschien?' (Petrus Hondius Lyceum)

Toen was het tijd om me bekend te maken. Ik sta op Marktplaats als Bettie en in die tijd werd ik nog niet aangesproken als juf Bettie, maar gewoon met mijn achternaam. Zij kon het dus nog niet weten. 

Maar ik twijfelde al niet meer. Toen we gegevens uitwisselden voor versturen en betaling,  bleek de achternaam inderdaad  te kloppen.

Ik schreef dat ik haar nog zo voor me zag en haar broertjes ook. Ik weet nog waar het gezin  woonde en ik kende haar moeder vrij goed. Dat was een leuk mens, ze zat in de ouderraad en werd zeer gewaardeerd door ons leerkrachten. 

Dat vond Hanneke nou weer mooi om te horen. Haar moeder is een paar jaar geleden overleden. 

'Oh', zei ze verder, 'ik zie jou ook voor me en ik wilde zo graag bij jou in de klas, maar onze klas werd opgesplitst en ik kwam net in een andere groep terecht'. 

Enfin, zo een praatje op Marktplaats over en weer. 

Het is toch bijna niet te geloven hè, zo een toeval. Ik ben er al drieënveertig jaar weg. En ik kan me echt niet alle kinderen uit die tijd nog herinneren. Absoluut niet. Maar nou net dat ene Hanneke wel. 

De kaarten kwamen de volgende dag al. De laatste twee zijn uit een serie. Ik denk dat ik daar nu alles van heb en dus ben ik blij. En de achterkant van een van de kaarten vond ik ook geweldig:

Maar dit totaal onverwachte gesprekje... ik vond het nog leuker dan de drie kaarten bij elkaar en zal het niet snel vergeten!