Een paar weken geleden hebben mijn man en ik de urnen van mijn ouders opnieuw begraven.
Die urnen waren twintig jaar geleden begraven op de begraafplaats hier. In die tijd had ik nog behoefte aan een plekje om te herdenken en even met ze te praten. Ik weet nog dat onze dochter voor een jaar naar Amerika vertrok en ik dat vreselijk vond. Nou, dan ging ik dat dus even met mijn moeder bespreken, daar. Maar die behoefte om dat dan ook echt ter plekke te doen, die behoefte verdween in de loop der tijd. Ik praat toch wel met haar en mijn vader, in mijn hoofd.
Dus toen er een bericht kwam van de gemeente dat de huur van het graf zou aflopen en we moesten besluiten of we die wilden verlengen, was de keus snel gemaakt.
Want:
Als wij dood zijn is er in Hoorn niemand meer om het graf te onderhouden.
En er is nóg een graf, namelijk in Amsterdam. Op een mooie begraafplaats in de buurt waar onze dochter én onze jongste zoon wonen, is namelijk een zogenaamd eeuwigdurend graf. Daarin zijn mijn grootouders begraven, samen met een ongetrouwde zuster van mijn grootvader.
En ik dacht dat mijn moeder het wel fijn zou vinden om daar te zijn, bij haar ouders. Mijn vader zou het niet uitgemaakt hebben, maar wel bij mijn moeder natuurlijk.
Even informeren of het mogelijk was dat de urnen er bij zouden komen. En ja, dat mocht. Er was ruimte genoeg.
En dus hebben we de urnen overgebracht. Op de afgesproken tijd was er keurig een strook opengemaakt en werden we op buitengewoon plezierige en respectvolle wijze geholpen de urnen daar te plaatsen.
Voor na onze dood, wilden we graag dat onze dochter, die er lopend naar toe kan, de verantwoording over dat graf krijgt. Dus we hebben de papieren al vast overgedragen.
We zijn wel van plan het mooie, oude graf op te knappen, maar dan moet het iets warmer zijn.
Onze dochter wachtte niet en besloot eens te gaan kijken en viooltjes te planten. Samen met Anna en Jet. (Noor was ziek)
Het ráákte me. Twee kleine meisjes die viooltjes planten op het graf van hun overgrootouders én hun betovergrootouders.
Mooi én lief!
24 opmerkingen:
Ja, dat is lief.
En ook: het bouwt al jong het besef in, dat je onderdeel van een familieverband bent. Je hebt niet alleen ouders, grootouders, ooms en tantes (voor een kind is dat - meestal - heel gewoon, zelfs niet altijd even leuk) maar je hebt ook een link met eerdere voorouders, en dat kan op termijn veel toevoegen aan je leven.
Mooi, al die generaties bij elkaar. Ik wist niet dat dat bestond, een eeuwigdurend graf.
Ontroerend, de achterkleinkinderen die er bloemen planten.
Wat een mooie foto. Fijn dat de meisjes er al bij betrokken worden. En voor jullie geruststellend dat alles nu geregeld is.
Mooi dat dat kon. En een leuk initiatief om daar alvast wat bloemen in te zetten. Een klein, maar wel heel fijn gebaar.
Daar kan ik nou helemaal ontroerd van raken, zo mooi.
Binnenkort gaan wij de as van onze ouders uitstrooien
Natuurlijk raakt het je, het raakt ons al als we het lezen. Maar het kan je zomaar overvallen he... :'(
Ontroerend.
Lieve actie.
Zelf heb ik helemaal niets met begraafplaatsen en mijn ouders liggen op begraafplaatsen ver uit de buurt. Allebei in een andere plaats. Dat komt omdat toen mijn vader overleed mijn moeder hem graag in de buurt begraven wilde hebben. Maar zelf wilde ze altijd ooit nog eens terug naar haar geboorteplaats en omdat dat tijdens haar leven niet kon, hebben we haar na haar dood uitgestrooid in die plaats. Wilden ze liever niet samen ? Nee, dat hoefde van hen niet , want je lichaam is maar een omhulsel vonden zij en hun geesten zouden toch wel weer bij elkaar komen na hun verscheiden. Ik ga nooit naar de plaats waar zij liggen, maar heb in plaats daarvan hun trouwfoto in de kamer staan met een kruisje erbij en bij die foto brand ik op speciale dagen een kaarsje. Zij waren overtuigd katholiek en alhoewel ik zelf niets heb met het geloof hou ik op deze manier wel de herinnering aan hen levend.
Lief dat je kleinkinderen zo bezig zijn met het planten van viooltjes op het graf van hun voorouders. Fijn als het graf straks wat opgeknapt is en van plantjes voorzien.
Zelf heb ik een natuurgraf gereserveerd, dat hoeft niemand te onderhouden en is voor eeuwig.
Je wordt vanzelf weer onderdeel van de natuur.
Looks like my Nieces, they also take care of their Grandparents grave and my Brother sends me pics of them doing so.
Ingo and I have decided we will get burned and the ashes go "somewhere", so no one has to take care.
I rarely visit my parent´s grave - I have pictures of them hanging around here, of times when they were happy and healthy, and yes, in my head I still speak to them, too.
Wat lief van de meisjes.
Is een eeuwigdurend graf echt voor eeuwig? Ik heb altijd gedacht dat dat voor 99 jaar zo is. Mijn grootouders liggen ook in zo'n koopgraf, zoals ze dat noemden. Nu huur je een graf voor een bepaald aantal jaren.
Zelf wil ik uitgestrooid worden zodat niemand het hoeft te onderhouden. Bij mij zouden dat neefjes of nichtjes moeten doen en dat wil ik niet.
Snap dat het je wat doet. Want je geeft dingen door en je kleinkinderen zien dat ze onderdeel van een familieboom zijn.
Mooie beslissing. En misschien zal het op deze manier later gemakkelijker zijn voor jullie kleinkinderen, om de verantwoordelijkheid over te nemen van jullie dochter.
Heel mooi om te lezen en ik kan me voorstellen hoe emoties geraakt worden. Ik vind begraafplaatsen altijd rustgevend en mooi en toch heb ik er persoonlijk niets mee realiseer ik me. Ook nooit gehad. Als ik me goed herinner is dat misschien wel erfelijk. 😏
Mooi.
Heel erg mooi.
Ontroerend mooi Bettie zoals de kleinkinderen bezig zijn. En wat fijn ook
de mogelijkheid om de urnen van je ouders toe te voegen bij de grootouders.
Had zelf ook nog nooit gehoord van een eeuwigdurend graf, heel mooi!!!
Ontroerend mooi!
I had never heard of an eternal grave, but so wonderful that you could put your parent's urns in your grandparent's grave. Lovely that your daughter and kids got involved in making the grave look pretty.
Zoals andere reageerders had ik ook nog nooit van een eeuwigdurend graf gehoord. Maar ik vind het een heel mooi gebaar om je ouders weer onder te brengen bij de andere familieleden en de nieuwe generatie zorgt al weer voor hun!
Een reactie posten