Hou je waffel

 

Een bepaalde ruimte in 'ons' museum is ingericht als taveerne. Er is een tafel met tinnen borden, een fraaie oude kast, er hangen schilderijen en er is een schouw. Veel voorwerpen ook in die kamer en bij die schouw. 

Zo hangt er een wafelijzer. Een mooi wafelijzer, waar je hartvormige wafels in zou kunnen bakken. 

Er staan een paar voorwerpen in die kamer waar ik soms, als ik zie dat mensen niet de audiotour gebruiken,  iets over vertel. De spreeuwenpot bijvoorbeeld, of het drankorgel... Maar over dit wafelijzer heb ik nooit iets verteld. Ik dacht het is gewoon een wafelijzer. Dat ziet iedereen.

Tot vorige week,  toen was iemand een aantal mensen aan het rondleiden en vertelde ze iets over dat ijzer. 

Namelijk dat vroeger de vrouwen gezellig met elkaar bij zo'n vuur wafels zaten te bakken. Beetje beslag erin en dan maar wachten. 

En natuurlijk doen wat vrouwen altijd doen: kletsen, praten, kwekken, babbelen. Er is altijd wel wat te vertellen. 

Tja en dan kon het natuurlijk zomaar gebeuren dat vrouwen zo opgingen in hun verhaal, of afgeleid waren door het verhaal van anderen, dat ze hun wafels vergaten.

'Hou je waffel' (in de gaten),  zal dan een van de andere vrouwen gezegd hebben. ' Hou je waffel, zit niet zo te kletsen'. 

Nou en daar komt de uitdrukking dus vandaan. 

Toen ik die dag naar huis liep, kwam ik langs de vlaaienbakkerij op de hoek van de winkelstraat en zag het bord van de foto hieronder. Hoe vaak ik daar al langs gelopen ben zónder het te zien... Tja. 

En nu krijg ik me toch ineens zo'n zin in een wafel...