Maar we gingen niet op kasteelbezoek. In dat kasteel is een museum, met veel werk van Carel Willink. Met nu ook nog een aparte tentoonstelling en dáár wilden we naar toe.
We waren er al eerder, daar in Ruurlo. En het is een rot-eind rijden, maar soms moet je dat er wel eens voor over hebben.
De tentoonstelling die we graag wilden zien was van de kunstenaar Pat Andrea.
Ik kende zijn naam en ik kende wat van zijn werk. Hij hoorde voor mij bij de jaren zeventig. Progressieve kunst, pop-art, stripachtig en lang niet altijd mooi. Soms zelfs afschuwelijk. En als mijn zwager Paul Minnebo, zelf kunstenaar, niet had laten weten dat hij per se naar die tentoonstelling wilde, zouden wij misschien wel niet zijn gegaan. Maar ja, Paul heeft er kijk op dacht ik zo en soms moet je buiten je comfort- zone om dingen te zien en te leren begrijpen. Bovendien wilde ik ook graag weer eens naar de andere afdeling van Museum More, in Gorssel. Dus we gingen.
De tentoonstelling heet Qué Pasa? Dat betekent Wat gebeurt er? En wat een uitstekende titel is dat. Want ik had inderdaad doorlopend het gevoel 'Wat gebeurt hier?'
In het gidsje dat je bij de entree krijgt is het werk van Andrea onderverdeeld in verschillende ruimtes. Dit schilderij hier boven bijvoorbeeld hoort bij Magisch. Het is uit 2003 en de titel is Lichtval.
En dit doek uit 1975, heet De Val en zat in het blokje Polderpop. Hierbij kregen we een flitscollge. Een museum-medewerkster vertelde er iets over. Een leuke manier om wijzer te worden.
Dit werk is uit 1997: Pinned-Up. In het onderdeel Heilige Maagden. Ik laat er nog eentje zien:
'Kunst moet wat met je doen'. Ik hoorde het een opa tegen zijn kleindochter zeggen, toen die kleindochter (jaar of 12) zei dat ze het eng vond. Dit schilderij speciaal. Dat meisje had gelijk, ik vond het ook eng. Haar opa had ook gelijk. Het dééd wat.
Veel erotiek, passie, geweld, agressie. Maar toch niet alleen dat. En heel veel wat ik gewoon niet begrijp. Intrigerend vond ik het wel! Het deed wat met me.
Bijzondere kunst.
BeantwoordenVerwijderenInteresting art. My fav is the falling girl, funny.
BeantwoordenVerwijderenNet als zoekplaatjes
BeantwoordenVerwijderenMooi? Hmm, wel interessant!
BeantwoordenVerwijderenDat gevoel van Wat gebeurt er, hadden wij ook.
BeantwoordenVerwijderenInderdaad, kunst moet iets met je doen. Ik heb in het Kröller-Müller wel eens met een brok in mijn keel staan kijken naar een Aziatische priester. Mijn teleurstelling was groot toen hij er op een gegeven moment niet meer hing...
BeantwoordenVerwijderenPat Andrea heeft trouwens ook boeken van Herman Pieter de Boer geïllustreerd. Daar had ik er wel een aantal van, o.a. het Nederlands Gebarenboekje.
Na er even over nagedacht te hebben en omdat ik niet van deze kunst houd. Het doet wat met je, maar wat heb je eraan als je alleen maar een vreemd rot gevoel aan overhoudt? De schoonheid van de schilderijen werkt averechts, pas op mooi is niet altijd oké. Mijn mening, hè?
BeantwoordenVerwijderenIk hield geen rotgevoel over. Helemaal niet. Alleen het gevoel dat ik veel niet snap
VerwijderenDat was wel een eind weg inderdaad maar de moeite waard.
BeantwoordenVerwijderenIk zou er nog niet naar gaan kijken als die tentoonstelling bij ons in de straat was, maar dat zal je vast niet verbazen :-)
BeantwoordenVerwijderenEen hele reis, maar de moeite waard al was het maar voor de sfeer in beide musea. Wij stonden een paar jaar geleden met de caravan in Ruurlo. Voor Pat Andrea zou ik zelf de rit niet ondernemen.
BeantwoordenVerwijderenIk ga voor de foto’s van Noor en Jet!
BeantwoordenVerwijderenHoe dan ook, wel prachtig geschilderd.
BeantwoordenVerwijderenDie eerste vind ik wel mooi, maar het is allemaal niet echt mijn smaak.
BeantwoordenVerwijderenMaar zo gaat dat met kunst, soms ben je er weg van en andere werken stoten je af en doet je niks.
Gelukkig is er genoeg te kiezen.
Ik vind al deze schilderijen mooi. Over het laatste stond laatst iets in de Volkskrant. Het was een eind rijden, maar wel een mooie rit denk ik.
BeantwoordenVerwijderenPat Andrea is zeker een bijzondere kunstenaar, begrijp het meisje van 12 wel, die zit net in haar puberfase. Hans
BeantwoordenVerwijderenHallo Bertiebo, dat het ook mogelijk is om aan die kunst alleen het gevoel over te houden dat je het niet snapt, dat kan ook natuurlijk. ik ga het onthouden.
BeantwoordenVerwijderenHoi Bettie, ik had niet begrepen dat jij er al geweest was, mijn envelop heeft ermee te maken en was dus niet nodig geweest maar nietminder leuk toch een envelop in de bus. lieve groetjes
BeantwoordenVerwijderenHet doet wat met je, dat ben ik met je eens maar om te zeggen dat ik er een prettig gevoel van overhou tijdens het bekijken van deze kunst, nou nee.
BeantwoordenVerwijderenHeel apart!
BeantwoordenVerwijderen