Lezen

 

Dit boek,  Phoenix (van Bert Wagendorp),  ging ik lezen omdat twee bloggers, twee waar ik alle vertrouwen in heb, er positief over waren. Eerst las ik erover bij haar, klik  En daarna nog bij Marthy.

De manier waarop ik een boek kies is nogal verschillend. Vaak doordat iemand uit de leesclub iets meldt, vaak omdat ik een recensie lees in de krant. Soms zie of hoor ik iets op radio of tv en soms zoek ik gewoon in de bieb en lijkt er iets voor me klaar te liggen.  En soms dus gewoon door een blog. 

Dit boek is precies het soort boek waar ik heel erg van hou. Geschiedenis, verhalen en nog eens geschiedenis. Twee verhalen zijn hier tot een gemaakt. Zowel feit als fictie!

Abel Sikkink is nog een jongetje als hij met zijn ouders, zijn broertje en zusje gaat emigreren naar Amerika. Het is 1847 en er is honger in de Achterhoek waar het gezin woont. Ze hopen in Amerika een veel beter leven te kunnen gaan opbouwen.

Er voltrekt zich echter een ramp aan boord van het schip Phoenix en Abel is uit zijn gezin de enige die het overleeft. 

Hij komt terecht in een gezin in Sheboygan. Een plek waar veel Nederlanders al wonen. Er is zelfs een Nieuwsbode. Abel leert daar het vak van journalist. Hij gaat werken voor een belangrijke krant en krijgt dan te maken met verslaggeving over de Amerikaanse Burgeroorlog die net is uitgebroken.

Ondertussen blijft hij altijd vragen stellen en onderzoeken hoe de ramp met de Phoenix heeft kunnen gebeuren. 

Het boek werd me dus twee keer aangeraden en zelf heb ik het ook aan twee vriendinnen aangeraden. Die hebben het inmiddels allebei gelezen en waren het helemaal met me eens. Het is een fantastisch boek. Echt waar! 

(En zo heerlijk, het is het eerste deel van een trilogie. Eind april verschijnt deel twee!)

De manier waarop ik dit boek 'las', is wel apart. 

Ik lees eigenlijk altijd in bed, maar door die gebroken pols lukt me dat niet. Nog steeds niet.  Ik kan het boek niet goed vasthouden, heb van alles geprobeerd met kussens en steunen, maar het werkt niet. 

Dan dus maar een luisterboek op mijn telefoon. En dat werkt wél. Het handige is dat ik dan een timer kan instellen, bijvoorbeeld op een half uur. Daarna stopt het voorlezen vanzelf en meestal maak ik dat niet meer mee. 

Alleen is het probleem dat ik dan de volgende dag niet kan zien waar ik ben gebleven. Dat is lastig als het lange hoofdstukken zijn. Je kunt wel terugspoelen, maar dat is zeer onnauwkeurig. Dan krijg je terugspoelen, luisteren, nee toch niet goed. Nog een keer, nee daar was ik niet. 

Nou kwam ik in de bieb terwijl ik al aan het luisteren was naar Phoenix en het boek lag inderdaad voor me klaar. Gewoon op een tafel met populaire boeken. 

Dus ik nam het mee en dat was handig,  want nu kon ik even opzoeken tot waar ik gekomen was met luisteren. 

Dat hoofdstuk uitlezen en dan het luisteren weer beginnen bij het volgende hoofdstuk. 

Luisterlezen of leesluisteren, dat is wat ik deed. 

Ook nu weer, met een veel dikker en nog minder makkelijk te hanteren boek. Ook dat boek heb ik er bij gehaald en het werkt prima. 

Nou, nog een keer: AANRADER!