Fré Cohen

 Dit is zo'n blogje waar ik aan begon (in dit geval in augustus 2022) en vervolgens niks meer aan deed. Tot nu. Ik bekeek het en  vind het nog steeds de moeite waard, dus... Dit schreef ik toen:

'Toen ik laatst iets vertelde over ex librissen,  liet ik er ook een paar zien die ontworpen waren door Fré Cohen (1903-1943). 

Ik had toen net op mijn verjaardag een boek over haar gekregen en achter elkaar uitgelezen. 

Haar naam kende ik al en een beetje van haar werk ook,  doordat ik meermaals in het Amsterdamse School Museum Het Schip ben geweest en daar werk van haar zag. 

Zo'n bijzonder en bijzonder boeiend  leven, met een intens treurige afloop. 

Je ziet aan haar naam natuurlijk wel dat ze Joods was, Fré Cohen en dan is die afloop in 1943  meteen ook wel duidelijk. 

Ze stierf niet in een kamp, maar in

Hengelo waar ze ondergedoken was.  En toen ze voelde dat er geen uitkomst meer was, maakte ze zelf een eind aan haar leven met pillen die ze al heel lang bij zich droeg.

Ze was dochter van een diamantbewerker en het gezin was arm. Toch mocht Fré naar de MULO en leerde daar talen en bedrijfsrekenen en facultatief zelfs tekenen. Maar ja, daarna moest ze bijdragen aan de inkomsten van het gezin. Die MULO was al meer dan toen in dat milieu gebruikelijk was.  Ze ging dus op kantoor, bij Draka en mocht daar haar eerste reclames ontwerpen. Van een deel van haar verdiende geld nam ze tekenlessen, ging naar de Grafische school en de Kunstnijverheidsschool en tekende en tekende en ontwierp. 

Ze was betrokken bij de AJC en andere socialistische bewegingen en zeer actief. Boekomslagen, kalenders, ex librissen dus, posters voor bijeenkomsten, statistieken voor de gemeente Amsterdam enfin, noem maar op'.

Dit giroboekje is  heel bekend geworden, ook internationaal. Kenmerkend voor de Amsterdamse school en prachtig in die kenmerkende kleuren. 

Hier zie je Fré in haar atelier. 

Edith Brouwer schreef ' De Letterkast',   een roman over deze vrouw. Een goed geschreven boek.  Ik zei al, een boek dat ik achter elkaar uit las.  

Een paar maanden nadat ik het boek las,  was er in museum Het Schip een grote tentoonstelling  gewijd aan Fré Cohen en die tentoonstelling bezochten wij ook.

Ik zal daar nog meer van laten zien, nu ik eenmaal begonnen ben.

Toen we trouwens naar die tentoonstelling gingen, waren we veel te vroeg en wandelden wat rond in de buurt. Het was prachtig weer en toen zag ik deze vrouw. Ze stond,  heel stil,  te genieten van de zon in het vroege licht. En op een of andere manier vond ik het achteraf precies passen bij de tentoonstelling en bij het leven van Fré Cohen.