Goed, wat zal ik eens zeggen van de Vermeertentoonstelling in het Rijksmuseum?
Dat ik er niet van heb genoten? Sterker nog dat ik het vervelend vond? Dat ik het veel te druk vond, ondanks het tijdslot? Dat het me benauwde? Dat ik niet, als ik eindelijk een schilderij had bereikt, er zo lang voor durfde te blijven staan dat ik het echt goed kon zien? Dat ik de verlichting niet goed vond? Dat ik nooit maar dan ook nooit meer zo'n tentoonstelling zal bezoeken? En dat ik het allemaal had kunnen bedenken? Dat ik nooit gedacht had dat ik er zo snel uit zou zijn? Dat ik zelfs geen zin meer had in een ander stukje museum?
Goed, dat zeg ik dus allemaal en het is de zuivere waarheid!
Wat ik wél deed was:
Na een korte blik, alle doeken overslaan die normaal ook in Nederland te zien zijn of in London. Werken die nooit in Nederland te zien zijn bekeek ik kort, meestal zonder foto's te maken en die schilderijen zocht ik dan thuis nog eens even rustig op. Met aandacht voor details (en uitleg).
Dat werkte prima.
Je kunt bijna alles thuis vinden. Wat natuurlijk niet betekent dat ik dan voortaan maar geen musea meer bezoek.
Dit schilderij bijvoorbeeld was over gekomen uit Tokio en ik had het nog nooit gezien en er ook nog nooit van gehoord: Sint Praxedis. Zeer interessant ontdekte ik thuis.
Het belangrijkste: Ik ben voor altijd Vermeer-fan. Daar verandert niets aan!
Bovendien was de dag nog lang niet voorbij...
20 opmerkingen:
Leuk om weer eens een onbekender werk van Vermeer te zien! Kan me je gevoelens over de tentoonstelling helemaal voorstellen.
Inderdaad jammer, want ze vragen daarvoor tegenwoordig ook nog de hoofdprijs...
Wat jammer.
Wel jammer dat het anders is gelopen als dat je dacht. Maar je had toch iets ontdekt en gezien wat je niet kende voorheen zoals dit fraaie schilderij. En dat maakte vast je dag wat goed. Geniet van het weekend en van het zonnetje. Groetjes, Tine
Daarom gingen wij niet. Waren trouwens sowieso te laat, alles al uitverkocht. Zo druk, geen lol aan. Maar dat is wel jammer.
Dat is heel jammer. Maar gelukkig heb je een mooi schilderij ontdekt. Ik heb haar even gegoogeld: een mooi verhaal.
Zo jammer dat het zo'n hype geworden is, want uniek is het wel om vrijwel alles van zijn werk bijeen te zien.
Goeie tip! Al die (bijna) altijd interessante musea in NL kan ik dus niet bezoeken, maar ik kan natuurlijk kijken op het www! Bedankt.
Maar in Denemarken heb je toch ook zowat op iedere straathoek een museum? Dat is wat ik me herinner van Denemarken.
Dat was de reden dat ik niet eens een poging deed om aan een kaartje te komen, hoe jammer ook.
Onverwachts kreeg mijn zus twee kaartjes voor de tentoonstelling en ik mag mee. Maar ik twijfel al een tijdje, ik merk dat het hele gedoe eromheen mij tegenstaat, ik moet van mezelf vandaag echt beslissen terwijl ik al ja heb gezegd. Uit enthousiasme zei ik gelijk. oh wat leuk, natuurlijk ga ik mee, maar later dacht ik hee je wilde toch niet gaan oorspronkelijk. Moeilijk, moeilijk...
Nou dan zou ik het geloof ik toch proberen. En er uit gaan als het weer zo druk is. Tenzij je er natuurlijk een flinke reis voor moet maken
Ik woon in A'dam dus dat is het probleem niet, ik heb gewoon geen zin om tussen al die toeristen en andere malloten te lopen die een soort bedevaart maken en jouw van het kijken en genieten afhouden wat jij ook beschrijft in je blog. Ken je het Engelse woord 'punter'. Ik wil geen punter zijn en dat bedoel niet op een elitaire manier.
Ach, ik was toch al niet van plan er heen te gaan, hihi.
K ben ooit eens, het was voor corona, maar er was geen bijzondere tentoonstelling in het Van Gogh of een ander evenement in Amsterdam, op een doordeweekse dag, om ca 9.30 uur naar het Van Gogh museum geweest.
Zo'n belevenis hoop ik nooit meer mee te maken. Het was verschrikkelijk. Met een beetje mazzel kon je over iemand zijn schouder gluren maar t was praktisch onmogelijk om recht voor een schilderij te staan. 1 x lukte het mij om er recht voor te staan: het geluk duurde slechts 1 seconde en toen begon het getrek en geduw opnieuw. Niemand van de suppoosten (als die er al waren) die ingreep. K ben na 15 minuten "hard hollend" het gebouw uitgerend en was meteen genezen.
En als er dan met veel bombarie een Vermeer-tentoonstelling wordt aangekondigd dan pas ik want ik weet dat het exact het zelfde zal gaan, of misschien nog wel erger als in t Van Gogh.
Ik ben en blijf Vermeer-fan maar de schilderijen bekijk ik wel via t internet. Op m'n dooie gemak en er staat niemand voor te dringen.
Waar ik jaren geleden enorm van heb genoten is een boek wat ik ooit 2de hands heb gekocht, ik meen voor € 0,50, en het heet "Meisje met de parel" van Tracy Chevallier. Het is een Amerikaanse in Londen woonachtige schrijfster en het is een fictieve roman.
Maar o wat is dit mooi geschreven!!! Je loopt zelf gewoon door de straten in Leiden, je ruikt de geuren op de markt, je maakt helemaal mee hoe het schilderij tot stand is gekomen etc etc.
Een Vermeer- fan die teleurgesteld is in de tentoonstelling moet zichzelf dit boek cadeau doen.
Zie: https://nl.frwiki.wiki/wiki/La_Jeune_Fille_%C3%A0_la_perle_(roman)
Het boek is nog steeds te koop, misschien wel mede door de Vermeer-tentoonstelling. Nee ik heb geen connecties of wat dan ook met de schrijfster.
Fijne Pinkster!
Ja dat boek heb ik gelezen en ik heb er van genoten. Misschien voor bloglezers die het niet kennen een goede tip. Dank.
Dat is wel jammer voor je dat het zo tegen viel.
I am sorry that you didn't enjoy the visit to the museum. Enjoy your weekend.
Wat jammer dat het zo enorm druk was en je daardoor niet optimaal kon genieten van zijn schilderijen. Wel goed dat je dan andere alternatieven zoekt. Maar zulke grote events voelen niet fijn dan. Hou er juist van dat je de tijd kan nemen om naar de details te kunnen kijken. Of even te mijmeren bij de indruk die het je geeft.
Eerlijk geschreven en dat vind ik juist altijd zo prettig aan jouw blog.
Wat jammer dat je het zo ervaarde. Ik was er in maart en het viel me eigenlijk mee. Er waren veel mensen maar iedereen gaf elkaar op beleefde wijze de gelegenheid om enige tijd voor elk schilderij te staan. Maar ik ben het met je eens dat er iets mis was met het licht. Ik heb het gezicht op Delft en het meisje met de parel al vaak in het Mauritshuis gezien en ik vind het magische schilderijen. En dat effect zie je niet terug bij foto's of reproducties. Maar ook in het Rijksmuseum kwamen ze letterlijk niet goed uit de verf. Aan de andere kant werd ik wel betoverd door het meisje dat een parelsnoer past voor de spiegel. Ik ben blij dat ik dat schilderij in het echt heb gezien.
Een reactie posten