Kassa

 

Deze foto is een ansichtkaart van Huis Bonck en gemaakt door Arjan Bronkhorst. 

Als er geen bezoekers zijn zit ik daar wel eens een tijdje. Daar op die stoel. Beetje mijmeren, beetje lezen. 

Als er wel bezoekers zijn is het anders natuurlijk. Dan ben je wat actiever, houdt in de gaten of mensen wat aanvullende info nodig hebben. Je vertelt wat over het idee achter de museumhuizen van Hendrick de Keyser Monumenten. 

Ik vind het prettig om daar te zijn in allebei de gevallen. 

Maar voordat het bezoek begint moet je de mensen binnen laten. 

En... je moet met ze afrekenen. 

Een bezoek aan dit museumhuis is niet gratis en er moet  gepind worden. Met een kaart van de Vriendenloterij is het weer wel gratis. Er zijn er nog meer mogelijkheden, introducés, ledenpas, men heeft al geboekt, betaald en een code gekregen.  

Hoe dan ook,  allemaal moeten ze toch via die kassa worden aangemeld.  Dus in alle gevallen DE KASSA.

Toen ik gewoon vrijwilliger was en dat ben ik al jaren,  had ik niet zoveel te maken met de kassa. Ik lette er nooit op. Het is zo dat je altijd met een kernvrijwilliger samenwerkt. Die kernvrijwilliger heeft de code van de deur, die gaat over de kassa en de reserveringen, die is op zo'n dag de eindverantwoordelijke. 

Nou echt moeilijk is dat allemaal niet natuurlijk en je zou denken dat iemand die toch redelijk opgeleid is dat makkelijk zou moeten aankunnen. Iemand zoals ik zeg maar!

Nu ben ik sinds kort zelf kernvrijwilliger geworden, wat betekent dat ik er wat vaker moet zijn dan ik eerst was en dus die kassa! 

Pfff, wat een ramp. Ik heb denk ik al vaker verteld dat ik slecht ben met apparaten. Met alle apparaten en dus ook met een kassa. Nou heb ik geluk dat mijn man ook kernvrijwilliger is geworden. We hebben eigenlijk een duobaan, hij 's morgens en ik 's middags of andersom. (Dan kost het ons een dag in de week). 

En die man van mij is niet bang voor apparaten. Bij hem gaat het ook niet fout en als het wel fout gaat vindt hij wel een oplossing. Enfin, dus deze eerste keren heb ik hem vriendelijk doch dringend, zeer dringend,  verzocht er bij te zijn tijdens mijn dienst. Stap voor stap moet ik het leren en gisteren had ik voor het eerst het idee dat ik het snapte. Er waren een stuk of twintig bezoekers en er is geloof ik niks fout gegaan. Zelfs niet het aan- en uitzetten van de kassa.