'Beter bestreden dan genegeerd'. Parel radio. Ik kende haar alleen van naam.
We wandelden daarna richting Rijks, passeerden een boekhandel en daar lag een boek in de etalage: Suze Robertson.
En een week later in het kunstmuseum in Den Haag, daar was Suze weer: 'Slapend meisje'
Drie keer is scheepsrecht, meant to be, het universum aan het werk? Zo iets?
Geen idee, maar een ding was zeker, ik ging me (na die podcast) nog wat meer in Suze verdiepen.
En dat bleek terecht, want Suze Robertson was, behalve een belangrijke kunstenares ook een interessante vrouw.
Een vrije vrouw, in die zin dat ze haar eigen weg ging en dat was gedurende haar leven nog niet heel gewoon
Op de foto zie je (met vlag) Suze die net haar akte heeft gehaald. Beide foto's komen uit het boek 'Suze Robertson, toegewijd, eigenzinnig, modern'.
Robertsons talent werd al vroeg onderkend. Ze deed een lerarenopleiding aan de Haagse Academie voor beeldende kunsten en kreeg daar al snel het advies zich als zelfstandig kunstenares te vestigen.
Maar dat deed ze (nog) niet.
Ze moest ook gewoon geld verdienen en solliciteerde naar een baan als lerares op een middelbare school in Rotterdam. Ze was nog maar twintig.
Ze werd niet aangenomen en ging het toen maar rechtstreeks bij de wethouder proberen. Met succes. Ze kreeg de baan en later een vaste aanstelling.
Ze nam zelf ook weer les. Aan de Kunstacademie in Rotterdam.
Maar daar, het was nog steeds 19e eeuw, mocht ze bijvoorbeeld niet aanwezig zijn bij het tekenen van naaktmodellen. De naaktles was niet voor vrouwen.
Volgens de regelementen echter hadden leden van de academie wel het recht overal bij te zijn. Dus werd ze lid en maakte gebruik van dat recht.
Niemand deed dat, zij wel en er werd schande van gesproken.
Nou je ziet het, die lessen die eerst niet mochten, hebben geleid tot prachtige resultaten.
'Ik kom nog een keer terug op Suze Robertson. Op mijn cursus is zij nog niet aan de orde geweest. Dat wacht ik nog eens even af'.
Dit laatste schreef ik al een hele tijd geleden.
En Suze... zij is niet besproken. Erg jammer.
Maar ja iedere week was er wel iemand, een mede-cursist, die informeerde naar een bepaalde vrouwelijk kunstenaar. Ja, de docent kon natuurlijk onmogelijk iedereen behandelen. Niks aan te doen. En trouwens hij maakte prima keuzes!
11 opmerkingen:
Interessant, die vrouwen uit die tijd. Je moest eigenwijs zijn.
Jammer,dat over zulke sterke vrouwen niet een tv serie komt.
Weer een mooi en leerzaam blogje. Thnx!
Gelukkig dat Suze Robertson zo doorgezet heeft in haar carrière en wij nu van haar kunnen genieten door jou! Haar dochter Sara was ook kunstschilderes.
Een interessante vrouw zo te lezen.
Prachtig beide, haar schilder kunst en jou verhaal !
Eindelijk krijgen deze sterke en talentvolle vrouwen de aandacht die ze verdienen. Mede dankzij jou!
Een interessante vrouw dus.
Grappig is dat he dat je zulke dingen dan ineens overal tegen komt.
We kunnen ons gelukkig prijzen dat wij wat later geboren zijn en niet zo beperkt worden als onze arme voorgangers.
Wat lees, hoor en weet je veel over kunst. De schilderkunst in bijzonder. Applaus
Wat een reuze interessant verhaal weer. Het lijkt me vreselijk als je je talenten niet mag laten zien. Gelukkig is er nu veel aandacht voor deze vrouwen en komt er meer interesse voor ze.
Een reactie posten