Museum Voorlinden

Museum Voorlinden is een particulier museum voor moderne en hedendaagse kunst.
Het museum is in 2016 geopend. We waren er vorig jaar voor het eerst en zeiden toen meteen dat we nog eens terug wilden.
Dat deden we een paar weken geleden.
Het museum bevindt zich op een landgoed waar je goed kunt wandelen. Er is een mooi restaurant met een prettig terras. Er zijn regelmatig rondleidingen, kortom er is van alles.
Je kunt het natuurlijk ook heel goed combineren met een bezoek aan Den Haag. Dat was ons plan, maar we bleven plakken in Wassenaar zelf. Heb ik het daar ook eens gezien.

Toch aarzelden we even  want de toegang is vijftien euro. Dertig dus voor samen en dat vind ik een hoop geld. De museumjaarkaart geldt niet.
Maar wat was ik blij dat we toch weer zijn gegaan. Het is fantastisch wat er allemaal te zien is. Er is een vaste collectie en er zijn verschillende tentoonstellingen.
Ik laat zomaar wat zien:

Antony Gormley, Mass, 2006

Dit werk bijvoorbeeld Van dichtbij zie je allemaal kleine staafjes van roestvrij staal. Maar op een afstand zie je een mens. De plek die de mens inneemt in zijn of haar omgeving.

John Armleder, Spark. Spark. Spark., 2004

De weerspiegeling bestaat alleen bij de gratie van het nu, alleen bij de mensen die zichzelf er in zien. Er zijn achtennegentig spiegels en die verbuigen allemaal net iets anders.
Ik vond dit gewoon heel erg leuk, maar de kunstenaar had nog een andere bedoeling. Het is een gefragmenteerde voorstelling zoals ook de mens gefragmenteerd is en soms meerdere persoonlijkheden kent.

Hans-Peter Feldmann, Man and Woman with Red Nose, 2013

Mensen worden al eeuwenlang geportretteerd en Feldmann manipuleert twee van die klassieke portretten, zodat ze een nieuwe betekenis krijgen in een andere tijd.

Quynh Dong, Tears of a Swan, 2013

Mooi, romantisch en enorm. Blaadjes van een roos. Ooit zo prachtig, nu in verval. Díe parallel met de mens wil ik liever niet trekken.

Tracey Emin, I promise to love you, 2007

Nou, zo kan ik nog heel lang doorgaan. Dit was maar één tentoonstelling en die is bijna afgelopen Nog tot 17 juni te zien: Stage of Being.
Tot slot nog dit: Through the Wall

Song Dong, Through the Wall

Ik had het bijna gemist. Niet het bouwwerk, maar wel dat je er in kan.
Dit is gemaakt van oude deuren en kozijnen, gevonden in een Hutong in Beijing. Dat is een heel oude wijk, die gesloopt wordt, zo langzamerhand helemaal. Song Dong groeide er op.
Ik was er een paar jaar geleden, toen er nog veel te zien was. Hoe het daar nu zal zijn weet ik niet.
Als je eenmaal binnen bent is het een en al gespiegel. Als of je in een caleidoscoop bent. Fanastisch!!!!!

Ter plekke namen wij ons voor om voortaan eens per jaar Voorlinden te bezoeken.
Ik snap niet alles van hedendaagse kunst. Soms vind ik er niks aan, waarschijnlijk omdat ik het niet begrijp. Maar interessant en boeiend is het bijna altijd.