Zelf kwam ik niet zo vaak op een schoolplein. Ja toen ik werkte en pleinwacht had. Maar dat was in functie.
Vanuit mijn klas zag ik wel vaak moeders staan praten. En soms hoorde ik het ook, niet vanaf het plein, maar vanuit de gang. Dat beviel me nooit zo.
Toen mijn eigen kinderen klein waren en nog gehaald en gebracht werden, had ik toch vaak erg weinig tijd en al helemaal niet om daar uren te kletsen met andere moeders. En ik had daar ook niet echt zin in.
Maar nu is het een ander verhaal. Eens in de week haal ik mijn kleindochter uit school.
Ik ga voor de zekerheid altijd vrij vroeg, want ik moet er niet aan denken dat ik te laat zou komen.
Tot mijn schande moet ik bekennen dat dat niet de enige reden is. Ik vind het ook leuk om, als absolute buitenstaander, te observeren en te luisteren wat de jonge moeders en vaders te vertellen hebben.
Het is een plein waar alleen kleuters spelen en en om drie uur afscheid nemen van de juf. Alle kinderen geven de juf een hand en zij kijkt of er iemand staat om ze op te halen. Als dat zo is mag de kleuter gaan.
Er staan overigens nog meer oma's hoor, maar die maken geen contact en praten ook niet.
Wat ik zoal hoor:
Een heftige ruzie tussen een ouderpaar. Hij liep weg en ging bij een groepje moeders staan. Zij plofte pal naast mij neer op de bank waar ik zat, pakte haar telefoon en belde haar moeder. Toen ging ze nog eventjes los over haar vriend. En ik was dus niet de enige die het kon horen
Een dochtertje komt op haar vader afrennen en vertelt dat ze haar sokken kwijt is. De man wordt echt pissig en zegt dat ze toch mee moet en dan maar met blote voeten in haar laarzen en dat ze dan blaren krijgt en dat dat haar verdiende loon is en dat hij het zat is om steeds maar te moeten waarschuwen.
De kleuter kijkt sip. 'En nu gaan we ook geen ijsje meer halen, opschieten!'.
Een paar moeders in een groepje. Eentje: 'Nou vragen ze alweer hulp, maar ik ga het niet meer doen hoor. Ik heb het al druk genoeg, ze moeten zelf maar werken
Een van de anderen zegt dat zij het ook niet gaat doen en de derde weet van niks.": Ik heb de mail nog niet gelezen, daar heb je dagwerk aan!"
En een van de laatste keren hóórde ik gewoon dat er opschudding was op het plein al had ik nog niet meteen door wat er was. Het bleek dat de indeling van de groepen voor volgend jaar bekend was gemaakt en daar vinden ouders dan natuurlijk wat van en soms vinden ze dat het niet goed is. Ik hoorde niet echt gesprekken maar het hele plein gonsde.
Ik amuseer me wel hoor, daar op het plein. En ik moet natuurlijk ook denken aan een van mijn favoriete liedjes:
15 opmerkingen:
Haha dat wachten aan het schoolplein levert de nodige stof voor een blogpost op! ;-) Ik kan het me zo voorstellen. Waar ik les geef, is er pal naast de sporthal ook een basisschool. En wanneer ik met mijn leerlingen langs kom (dan is de bel al gegaan en de kinderen al binnen in de klassen) staan er vaak een paar moeders te kletsen met mekaar. Wanneer we er na een les van 2 uur weer passeren, staan ze er vaak nog. Je moet niet vragen wie en wat er dan allemaal over de tong is geweest. Diegene die de tijd hebben om te blijven hangen aan de poort, die hebben meestal niets anders te doen dan te klagen en zagen over alles wat er op school gebeurt. Oh en ik heb medelijden met het kind dat geen ijsje kreeg... stomme vader vind ik het. Zo van die types die komen reclameren wanneer hun kind eens een keertje "gestraft" wordt op school. Want o wee als dat gebeurt. :-)
Oh echt erg vind ik dat. Ouders die zo hun frustraties op hun kinderen afreageren. Pijnlijk... En oh oh dat geklaag. Ik kreeg soms het idee dat ik een verkeerde school had uitgezocht, zoveel was er mis. Wist toen nog niet dat het bijna overal zo is....Gelukkig meestal maar een klein groepje.
Zo sta ik tegenwoordig op twee scholen een kleinkind op te halen. En daar geniet ik iedere keer van. En die ouders beseffen niet wat ze de juf, het kind, zichzelf of een ander aandoen met al hun geklets en gemopper.
'Leuk' lijkt me zowat het laatste woord dat je hiervoor kunt gebruiken.
Daarom was de serie 'Luizenmoeder' ook zo herkenbaar.
Hallo allemaal, wat leuk dat je er bent!!!!!enz........Wat ben ik blij dat ik oma ben en niet meer hoef op te voeden!
Hè bah, wat ongezellig al dat gemopper op het plein!
Ik herinner me nog goed hoe gezellig het was om even met de verschillende moeders te praten op het plein waar ik destijds mijn kinderen ophaalde, dat was jaren 70.
Niemand mopperde en velen vonden het leuk om mee te helpen op school.
Zelf heb ik dat ook heel veel gedaan, echt genieten bij de kleuters.
Jammer dat de ouders niet wat liever en positiever kunnen zijn, geen goed voorbeeld voor hun kinderen toch?
Ik hoor het al, dat wordt echt lachen als ik over een jaartje of zo Jeslynn naar school moet brengen en halen. Ik hoop alleen nooit zo te worden dat ik tegen haar uit zou vallen...
Inderdaad: daarom was De Luizenmoeder een instant hit! Dat wat 'wij' nooit zouden doen of zeggen, haha.
Heb genoten van de muziek waarmee je dit zeer herkenbare blog eindigt.
Die vader, ik zou hem weleens mores willen leren, op de punt van mijn schoen. Onze middelste zoon vertelde me dat er zelfs app-groepen bestaan die zich over allerlei schoolse zaken druk maken. Wij zitten dan samen te gniffelen.
Tja, de Luizenmoeder was zó waarheidsgetrouw, hilarisch. Je maakt heel wat mee op het plein. Kom je daar nooit dan mis je de helft van wat er speelt. Soms zeer irritant (vooral de laatste tijd) maar ook wel gezellig en zéér leerzaamn :-)
Ik ben zo blij dat ik dit niet meer hoef te doen.
Ach jongens wat een gezemel daar op dat schoolplein..........
Op de basisschool waar mijn kinderen zaten hebben ze een tijdje de poort moeten dichthouden tot aan het einde van de lessen. Een aantal moeders kwamen al een half uur te vroeg op de speelplaats staan kletsen en roddelen. Ze stoorden gewoon de lessen die binnen nog volop bezig waren.
Een reactie posten