Eigenlijk is er gewoon niks meer aan. De dingen die leuk waren toen ik er kwam wonen, met name de oude haven, met de steigers en de vissersboten, die dingen waren al lang weg.
Helaas is er ook heel veel weg uit mijn tijd.
De school waar ik op zat, het Petrus Hondius Lyceum is er niet meer. Zelfs het gebouw is weg.
De school waar ik heb gewerkt is er niet meer.
Ik woonde er in twee flats en die zijn allebei afgebroken. Het zwembad is weg en de watertoren ook. De kerk waar we trouwden is er niet meer.
De markt is niet meer zoals die was en de Noordstraat, dé winkelstraat, is saai en eentonig geworden.
Het huis waar ik met mijn ouders woonde, staat er nog en ziet er vrij behoorlijk uit. Gebouwd in 1962. Maar die buurt is veranderd. Toen was ons huis zo'n beetje het laatste huis in de stad. Nu bepaald niet meer.
Toch zag ik ook nog iets dat ik niet eerder zag. In de Noordstraat, waar Porgy en Bess was en is, is een standbeeld opgericht voor 'De Neger'.
Die Neger, ja, die was belangrijk. Niet alleen voor mij, maar voor velen.
Dat standbeeld vond ik dus wel heel erg leuk en als je wilt weten waarom en hoe dat zit met de neger, kun je dat hier lezen, want ik schreef er al eerder over:
Enfin, we kochten een paar bolussen en die gingen we op de dijk langs de Schelde lekker opsmullen.
Daar is het gelukkig onveranderd en het is een plezier om er te zitten en te kijken naar het drukke scheepvaartverkeer.
En vervolgens aanvaardden we de terugtocht over de dijk.
Die terugtocht begon bij de havens en dat is geen kleinigheid hoor, in Terneuzen.
Dat havengebied is druk, groot en er wordt altijd gebouwd, of veranderd of verlegd. Ingewikkeld is het ook daar, er staan altijd wel bruggen open en dan moet je omrijden. Uitstekend geregeld overigens hoor.
Overspoeld werd ik er door herinneringen. Als mijn moeder jarig was, of mijn vader, kwamen alle ooms en tantes. En op een bepaald moment op zo'n verjaardag gingen de mannen, de ooms en mijn vader, altijd even er uit, naar de havens, de sluizen.
Ik zat daardoor dus de hele tijd aan mijn vader te denken.
En toen fladderde er ineens een klein zwart vlindertje voor ons uit.
'Kijk', zei ik, 'kijk dat is vast mijn vader die even laat weten dat hij het leuk vindt dat we hier zijn'.
We raakten de weg een beetje kwijt, zagen ook bijna geen fietsborden.
Waar konden we nou toch weer die dijk op? Waar konden we die Dow achter ons laten?
Op een gegeven moment, waren we totaal verkeerd en kwamen uit op een stukje van het giga Dow terrein waar we echt niet hoorden. We draaiden om, wat nu?
En toen? Echt waar, daar was dat zwarte vlindertje weer.
Het bleef een hele tijd bij ons, eigenlijk tot we op goed geluk bij de dijk waren aangekomen. Toen vloog het weg, de andere kant op, terug.
Nou kan ik natuurlijk denken 'wat een onzin'. Maar ik kan ook gewoon denken dat het mijn vader was die ons eventjes hielp. Zoals hij dat vaak gedaan heeft.
Ik geef de voorkeur aan het laatste.
We hadden een schitterende terugtocht en ik ben blij dat het er eindelijk eens van is gekomen!
23 opmerkingen:
Ik denk ook dat het jouw vader is geweest die kwam helpen.
Een mooie fiets tocht hebben jullie gemaakt.
Nee, Terneuzen is niet meer wat het is geweest.
Wat een werk bij die nieuwe sluis, hè? Straks kunnen daar nog grotere boten door.
What a sad encounter.
Oh, De Neger. On a bus (I grew up in a small town), there was a black person and I yelled in excitement, "look, Omi, there´s a Neger!" I was maybe 4 and found him so fascinating.
And these days we have to say "Schaumkuss", so silly, isn´t "Negerkuss" a compliment?
Yours sure was a pioneer, hmmm, now I´d like a coffee.
Sweet idea of your Father coming by as a butterfly.
Yes, I prefer the thought of him helping, too.
My Brother believes in souls watching over us and why... maybe he is right.
Love your last pic.
Wat een mooie richtingaanwijzer kreeg je. Jammer,dat je alleen herrinering en geen echte gebouwen meer hebt.
Oja, dat was een teken van je vader, ben ervan overtuigd! Jammer dat er zo veel weg is in Terneuzen. Dat heb ik met de plaats waar ik opgroeide, Vlaardingen. Zo veel is verdwenen, zo jammer. Vooral die oude haven.
Wat fijn dat je vader juist daar en op dat moment even langskwam. Ik zou het ook zo gevoeld hebben. Even je vader bij je. Fijn toch?
Volgens mij was er laatst een reportage over De Neger op tv. Heel interessant en mooi gemaakt.
Tja, als je een poos weggeweest bent vind je nooit meer wat je hebt achtergelaten, maar dit zijn wel heel grote veranderingen.
En dat vlindertje, dat was je vader, vast en zeker!
ja ik geloof ook in vlindertjes als wegwijzer,
dikwijls is dat wat je hoopt te vinden er niet meer hé...
het loopt bijna altijd uit op een teleurstelling..
En zo gaat het met zoveel plaatsen... Ik kan maar niet begrijpen dat mensen alles slopen en er nieuw voor in de plaats zetten. Van tijd tot tijd kan ik daar zelfs heel boos om worden!
Gelukkig vond je in de haven nog wel dat oude vertrouwde gevoel en dat maakte je dag goed.
Bijzonder dat vlindertje, zoiets vind ik ontroerend...
Ik geloof vast in dat vlindertje. Ik heb dat met roodborstjes. Mijn moeder zong het liedje van het roodborstje altijd en er is er hier eentje dat vaak op een takje naar me zit te kijken. En dan denk ik "ah dag moedertje, kom je even kijken hoe ik het stel?" Fijn is dat, geeft toch wel troost. En ja alles verandert. Wanneer je me ergens in mijn geboortedorp zou droppen, zou ik ook totaal niet meer weten waar ik ben. Onherkenbaar is dat geworden. Nu ja, er is ook al een hele tijd overgegaan en dan gebeuren zo'n dingen nu eenmaal. ;-)
Mooi verhaal.
Sommige namen van dorpen of steden trekken mij niet aan zo ook Terneuzen, terwijl ik het helemaal niet ken. Je zal wel heel wat emoties gevoeld hebben die dag. En die zwarte vlinder, heel bijzonder, nog nooit 1 gezien. En blijf geloven dat het je vadertje was. Ik heb dat met stenen in hartvorm die ik vind het en der, is mijn moeder die ze neerlegt om te laten weten dat ze van mij houdt.
Wij zaten eens over de overleden moeder van een vriendin te praten toen er ook een vlindertje bij haar kwam zitten. Pas toen we over een ander onderwerp begonnen, fladderende het weg. Vlinders en overleden dierbaren lijken bij elkaar te horen. Deze ervaring zal je nooit meer vergeten.
Zeker weten, de vlinder was daar speciaal voor jou.
Wat jammer dat Terneuzen voor jou zo veranderd is en dat ze zoveel afgebroken hebben. Zo gaat dat vaak tegenwoordig, er moeten nieuwe huizen gebouwd worden met andere normen en voorschriften. Bijzonder verhaal van dat vlindertje, heb daar nog nooit van gehoord.
Die vlinder, ja hoor !
Ja, of die zwarte vlinder was de neger.
ha Bertiebo,
nou... ik denk precies hetzelfde hoor: een vlindertje is voor mij een groetje uit de hemel!
Daar ben ik altijd blij om...
groetjes, Marlou
Ontroerend verhaal van het vlindertje.
Die neger was ik daar ook al tegen gekomen bij ons laatste bezoek. Het verhaal van het vlindertje is leuk, hij heeft jullie in ieder geval geholpen.
Veel verandert, maar niet altijd ten goede. Toch fijn om herinneringen op te halen. En die vlinder, zeker weten!
Meestal kan je beter de herinneringen houden zoals het was, jammer dat het tegenviel.
Wat lief dat je vader bij jullie was en ook nog de weg wees.
Bij de uitvaart van mijn man, was daar in de zaal ook opeens een zwarte vlinder.
Waarschijnlijk kwam hij ook even kijken hoe zijn uitvaart geregeld was. Hoop dat hij tevreden was.
Welke stad is nog wel zoals in de herinnering... Soms delen, maar soms is het verschil zo groot dat het lijkt of we elders zijn.
Een reactie posten