Het verhaal van William

 

Het was zo grappig, ik was iets anders aan het doen op mijn laptop en zag een bericht binnen komen van mijn bieb. 

Ze melden altijd als er nieuwe boeken zijn en ook welke dat dan zijn. Ik zag in de gauwigheid de naam Elizabeth Strout en reageerde onmiddellijk. Ik reserveerde het zonder te kijken waar het over ging. Want sinds Lucy Barton en Olive Knitteridge, ben ik fan van Strout. Omdat ik zo snel was, kon ik het boek de volgende dag al halen. 

Er zat een boekenlegger in waar op stond: Nieuw Boek. En ook dat ze per jaar 12000 nieuwe boeken binnen krijgen. Dat betekent elke week 200 titels. 't Is wat hè. Waar zou ik zijn zonder bieb.

En nu dat boek. Een apart boek, dit verhaal over William. Het is eigenlijk een vervolg op 'Ik heet Lucy Barton'. Lucy is inmiddels ouder geworden. Ze heeft twee volwassen dochters en haar tweede man is kort geleden overleden. 

William was haar eerste man. Ze is van hem gescheiden,  omdat hij  een paar andere vrouwen had. Maar Lucy en William zijn wel altijd vrienden gebleven. Ze steunen elkaar door dik en dun. 

En nu heeft William een ontdekking gedaan over zijn familie. Een schokkende ontdekking vindt hij. En hij heeft behoeft aan Lucy's steun. 

Meer vertel ik niet. Ik kwam eerst tot de conclusie dat ik dit boek voornamelijk goed vond vanwege de manier waarop de schrijfster schrijft. Ze heeft een aparte, originele stijl die me zeer aanspreekt. Een beetje alsof ze met je praat. 

Maar uiteindelijk toen ik er over had nagedacht toch ook wel door het verhaal en de uiteindelijke afloop. Ja, ik vond het wel een goed boek. Niet zo goed als Ik heet Lucy Barton, maar goed genoeg. 

En nu kwam ik er achter dat er tussendoor nog een Lucy Bartonboek is, dat had ik gemist, Maar niet lang hoor. Ik heb het gereserveerd.