Grauw en grijs...

 Spuugzat was ik het. Weer dat grijze, grauwe weer. Weer een rondje wandelen, uit een soort plichtsgevoel.. Mijn man die de weersontwikkelingen altijd bijhoudt, bedacht toen dat we zouden gaan wandelen in de duinen van Bergen aan Zee. 'Want daar', zei hij, 'daar scheen de zon te schijnen'. 

En dat was ook zo. Deze foto met de blauwe lucht is NIET bewerkt.

Onderweg nog helemaal niks van te merken, maar toen we aankwamen, ja hoor. En al was de zon er niet geweest, de verandering deed ons al goed. 

Prachtig is het daar. Heel rustig was het ook. Eén mevrouw kwamen we tegen,  verder niemand. 

Dieren zagen we wel, heel mooi om te zien.

Doodstil  dus, alleen als je goed luisterde hoorde je het ruisen van de zee, die is natuurlijk nooit ver weg. 

Maar ja, we waren aan de late kant. De wandeling die we wilden maken zou tweeënhalf uur duren en in ons geval,  met foto's maken,  nog langer. Dan zou het donker zijn. Dat wilden we niet en dus sloegen we op een bepaald punt af, richting strand

Nog even een flinke klim over een tamelijk hoge duin en daar was de zee. Altijd heerlijk natuurlijk. Deze gast was er ook.

Wat een mooierd hè, helemaal in zijn eentje. Met z'n pootjes in het schuim. 

We besloten de volgende dag terug te gaan, om alsnog de hele wandeling te doen. En zo geschiedde