Museum Tetar van Elven

 

Wat is Delft toch een superleuke stad. 

Het is er eentje in het rijtje Middelburg, Hoorn, Delft. 

Steden die mij nooit vervelen, hoe vaak ik er ook kom

Dat straatje hiernaast is dan wel niet het straatje van Vermeer, maar het is wel een prachtig straatje en zoals dat licht valt, dat is toch echt wel smullen hè. 

We waren echter niet in Delft voor straatjes en licht. We waren er voor een tentoonstelling. 

De tweede op mijn lange lijst.

 

Dat was namelijk Thérèse Schwartze. Een expositie van een klein deel van haar werk,  meer dan vijftig schilderijen en tekeningen en toch maar een klein deel. 

Zo'n tentoonstelling, dat is iets waar ik me echt op kan verheugen en ik vreesde al dat die mijn neus voorbij zou gaan. Wat dus niet gebeurde

Tja, je kunt niet in Delft rondlopen zonder te kijken, dat gaat echt niet, dus vandaar de foto hiernaast. 

Nou, eerst maar eens even over het het museum zelf. Ook al zo mooi. Dat is het museum Paul Tetar van Elven ( 1823-1896), gevestigd in het huis waar deze kunstschilder woonde. Een 16e eeuws huis, maar ingericht als in de 19e eeuw, de eeuw van Tetar.  Met trouwens ook nog een 18e eeuwse kamer er in gemaakt. 

Zoveel te zien daar, bijvoorbeeld in het atelier, in de bibliotheek, in de woonvertrekken.  Meubilair, schilderijen, kopieën, kunstvoorwerpen. Echt fijn om rond te lopen en te kijken. 

Dat van die kopieën vind ik erg leuk. Tetar schilderde werk na van oude meesters. Een deskundige zal meteen het verschil zien, maar ik niet. Ik zag bijvoorbeeld werk hangen van Ary Scheffer. Daar heb ik nog niet zo heel lang geleden echt werk van gezien en als het me niet verteld was door de superleuke gastheren, dan had ik echt niet gezien dat dit kopieën waren. Overigens,  met toestemming van Scheffer, gemaakt op ware grootte. 

Maar ja, daar kwamen we helemaal niet voor. Dus, wordt vervolgd