Rammelaars! Rammelaars! Rammelaars!

 

Dit schilderijtje (A. Wertmuller, 1770-1797), zag ik in het eerste museum (na ons eigen museum natuurlijk) dat we na de lockdown bezochten. En wat was het fijn om gewoon weer eens rond te kunnen kijken

Ik had een lijst van zes verschillende tentoonstellingen die ik graag zou willen zien. 

Maar eigenlijk was dat museumbezoek nog niet eens zo zeer aan de orde, afgelopen zondag.

We gingen gewoon lekker wandelen in Amsterdam.

Daar zal ik later nog meer over vertellen, over die wandeling. 

Maar ja die voerde ons wel langs het Joods Historisch Museum en dat is toevallig een zeer geliefd museum van ons. We gingen er echt zeer regelmatig kijken (ook vanwege de gemberbolussen en de boterkoek).

Maar nu was er een tentoonstelling getiteld: 'Rammelaars! Rammelaars! Rammelaars!'. 

En dat was er een van de zes die ik genoteerd had. 

Je raadt het al: niets hield ons nog tegen. Die wandeling konden we makkelijk onderbreken en anders zouden we die later af kunnen maken. 

Je ziet hier een vrouw met een kindje en een rammelaar. En over die rammelaars gaat het. Er zijn er ongeveer negenhonderd te bewonderen en ze zijn allemaal verzameld door Heinz Keijser. Kijk hier zie je een deel.

Er zijn er zooo veel. Hoe is het mogelijk dat iemand zoveel kan verzamelen op een bepaald gebied. En ze zijn ook zooo mooi. Goud, zilver, brons, bamboe....Klein, groot, met of zonder wolventand, met bergkristal... noem maar op. Overal vandaan ook!

Dit is de oudste 2000-1000 jaar voor Chr, Syrië/Irak.   Aardewerk

Dit vond ik ook een mooitje:

Deze is van brons. Als ik me goed herinner uit Iran. En ook heel erg oud.

Ik had nog veel meer kunnen fotograferen, maar dat deed ik niet. Voor deze keer vind ik het ook wel genoeg.

Morgen is er weer een dag en dan vertel ik nog iets meer over Heinz Keijser. Want zijn leven én de reden waarom hij zijn verzameling begon zijn interessant. 

Vandaag volsta ik met te vertellen dat de tentoonstelling nog tot 22 juni te zien zal zijn.