Nou dan nu de tentoonstelling in Delft waar ik zo graag naar toe wilde: Thérèse Schwartze ( 1851-1918).
Vrouw met zonnebloemen, 1885
Ik ben absoluut fan van haar werk en heb er hier op mijn blog ook al een paar keer iets van laten zien. Klik
Maar een hele tentoonstelling aan haar gewijd, dat zag ik nog niet.
En het wás ook geweldig en dan ook nog in dat mooie museum.
Italiaans meisje, 1884/85
Ik hou nou eenmaal heel erg van portretten en bovendien vind ik het leven van deze vrouw interessant. Dat ze zelf de kost verdiende door schilderen. En veel meer dan de kost. Ze werkte keihard en was een rijke vrouw.
Dat ze veel 'koninklijk huis' schilderde, in opdracht, leverde natuurlijk heel veel extra opdrachten op in bepaalde kringen.
Een Blik, 1879-1885
Ze kreeg naast bewondering en lof, ook veel kritiek van andere kunstenaars. En lang niet altijd zo mild als in dit gedichtje van J. Rotgans. Hoe ze dat ervaren moet hebben weet ik niet, maar ze ging door. Dat is zeker.
Ik zou nog veel meer kunnen laten zien, maar ik doe er nog eentje.
Kijk, dit portret vind ik ook mooi. Het is haar man Anton van Duyl. Ze had jarenlang een relatie met hem terwijl hij nog getrouwd was. Ze trouwden na de dood van zijn vrouw.
Daarna signeerde ze haar werk met haar nieuwe naam: T. van Duyl-Schwartze
Het zijn mooie portretten!
BeantwoordenVerwijderenEen lesje kunstgeschiedenis. Bedankt.
BeantwoordenVerwijderenVery, very beautiful works! The eyes... thank you for sharing this.
BeantwoordenVerwijderenHet gedicht zegt genoeg over haar collega's
BeantwoordenVerwijderenWat fijn dat je deze tentoonstelling kon bezoeken. Mij spreken de schilderijen niet echt aan, maar misschien moet je meer zien om te kunnen genieten. Het gedichtje is van een jaloerse man, alsof andere schilders wél gratis werk leverden. Gelukkig heeft het haar er niet van weerhouden gewoon door te schilderen.
BeantwoordenVerwijderenha Bertiebo,
BeantwoordenVerwijderenJa... Therese... ik heb er ook ooit eens een blog aan gewijd. Ik vind haar werk prachtig!
Wat een vrouw!!
groetjes, Marlou
Prachtige sfeervolle schilderijen, hier houd ik dus wél van :)
BeantwoordenVerwijderenprachtige schilderijen wauw wat gaaf,
BeantwoordenVerwijderenen wat een vervelende kwast die praatjesmaker... beetje afgunst denk ik :-)
jammer voor hem, geweldig vind ik haar
Ik heb eigenlijk nooit iets van haar gezien, bewonder altijd mensen die dat kunnen en ze zijn wonderschoon. Die man van haar was wel een snorremans zeg. Ik moest vroeger als kind mijn opa altijd een kusje geven en die had ook zo'n prikkende snor met natte lippen eronder, ik griezelde ervan brrrr.
BeantwoordenVerwijderenZe schilderde mooie portretten. Als dat kritiek van andere (vaak mannelijke) kunstenaars is gewoon jaloezie. Goed van haar dat ze daar zich niets van aantrok.
BeantwoordenVerwijderenKan me voorstellen dat je dit mooie werk graag wilde zien.
BeantwoordenVerwijderenJe zal maar Rotgans heten ;-)
BeantwoordenVerwijderenHahaha
VerwijderenDat gedicht is echt hilarisch, jaloezie mooi verwoord zou ik zeggen.
BeantwoordenVerwijderenEn Mieke heeft gelijk, alsof anderen wel voor niks of bijna niks werkten.
Fijn dat je deze tentoonstelling eindelijk hebt kunnen bezoeken. Leuk museum ook hè?
BeantwoordenVerwijderenWat zal jij genoten hebben!
BeantwoordenVerwijderenWauw, wat een prachtige werken!
BeantwoordenVerwijderenHet is te begrijpen dat je fan van het werk van Thérèse Schwartze bent, het zijn levende zielen die ze schildert. Hans
BeantwoordenVerwijderenPrachtig en dat gedicht!!
BeantwoordenVerwijderenDe portretten spreken me niet echt aan behalve de laatste van haar echtgenoot, die vind ik prachtig.
BeantwoordenVerwijderen