Kampen

 We gingen ook naar Kampen. Het was inmiddels al vrij laat in de middag, maar we dachten we gaan gewoon even kijken. 

Nou, we waren er nog geen vijf minuten binnen de poort, letterlijk, of  we wisten al dat we terug zouden gaan. 

De zon scheen nu, maar het zal niet veel uitmaken of we  in de winter terug gaan of in de herfst. Kampen is een Hanzestad en we vonden deze bijzonder aantrekkelijk. 

De sfeer die er hing, door de oude gebouwen en de poortjes en de steegjes. En de IJssel ook hier natuurlijk. 

Het is waarschijnlijk een stad vol verhalen. 

Toen ik aan de toren een koe zag hangen dacht ik dat het een boerenprotest was. 

Een dag later was ik aan het werk in het museum en daar was een bezoeker die vertelde dat hij uit Kampen kwam. Ik zei dat ik er net geweest was en vertelde over die koe. 

Enfin, die man moest lachen en vertelde dat het heel anders zat:

Lang geleden, toen die toren werd gebouwd was er een blikseminslag, waardoor de bouw tijdelijk niet verder kon. Dat duurde en duurde en op den duur groeide er zelfs gras. 

De mensen uit Kampen dachten dat er dan maar een koe moest komen om dat gras weg te vreten. Win-win. 

En zo werd een koe met de kop in een lus opgehesen aan de toren. 

En het werd nog erger. 'Kijk',  zeiden de Kampenaren na een tijdje, 'Kijk, de koe heeft er zin in. De tong komt al uit de bek!'. 

We hebben er nog een tijd rondgedwaald en er uiteindelijk heerlijk gegeten op een prachtig terras. 

Zeker weten: We gaan terug naar Kampen. Bij leven en welzijn.