De moeders van Mahipar

 

Natuurlijk had ik een paar boeken mee naar Groede. Lezen doe ik altijd en overal. 

Een van de leden van onze boekenclub vertelde enthousiast over De moeders van Mahipar en meteen werd besloten dat dit boek 'het moetje' zou worden. 

Dat betekent dat we het allemaal lezen en de volgende keer bespreken. Ik kreeg het als eerste mee naar huis. Ik begon ook meteen, maar ik kwam er niet in. Ondertussen waren er meerdere exemplaren in omloop en werd er erg positief gereageerd. 

Dus ik zette nog even door. Gelukkig maar, want ik weet niet wat er mis was, maar nu ik las het boek zeer geboeid uit. 

Wow, wat een geschiedenis, wat een verhaal. Schokkend, leerzaam, ontroerend. Prachtig en een echte aanrader.

Het boek werd geschreven door de Afghaanse Forugh Karimi. Zij is van 1971 en vluchtte toen ze 25 was, samen met haar man naar Nederland. Ze studeerde hier en is werkzaam als psychiater en psychotherapeut. Ik vind het trouwens ontzettend knap dat iemand zo ontzettend goed Nederlands heeft leren schrijven

Het verhaal (fictie) gaat over een andere Afghaanse vluchteling: Lolo. 

Zij is in Afghanistan getrouwd met een zeer gewelddadige man. Samen met haar jonge zoontje Ramin ontsnapt ze en komt in Nederland terecht. Zij wil haar zoon een goed leven geven en bouwt dat ook op, maar ze vertelt Ramin nooit iets over zijn afkomst. Ze leven min of meer in en met een geheim.  Lolo komt bij een auto-ongeluk om het leven. Ramin staat er alleen voor. Hij studeert en wordt radioloog. Hij trouwt met een Afghaanse jonge vrouw, uit Kabul: Saráh. Het is een gearrangeerd huwelijk, maar Ramin en Saráh gaan, hier in Nederland,  ook echt van elkaar houden. Hoe dat verloopt is al prachtig om te lezen. Maar het is lang niet alles...

En is dit het moment om te stoppen met vertellen over het verhaal. 

Ik herhaal: een absolute aanrader. 

Achterin staat ook nog een beknopt,  maar duidelijk overzicht van de gebeurtenissen in Afghanistan tot 2021. 

Natuurlijk heb ik de kranten en het nieuws gevolgd, natuurlijk heb ik in de loop van mijn leven een en ander meegekregen over Afghanistan. 

Maar hoe erg ik dat ook vind, het was ver van  mijn  bed. Door dit boek niet meer.