Kom eens gauw

Als je, zoals ik, alle boeken van M.J. Arlidge over inspecteur Helen Grace hebt gelezen, dan denk ik dat je met dit laatste boek blij zult zijn. 

Dat wil zeggen als je fan bent van Helen en daardoor tegen iedereen die haar een hak wil zetten of haar uit het team wil werken, of haar achtervolgt om haar te vermoorden.

Dan leef je mee met Helen en hoop je van harte dat het goed komt. Je leeft mee met Charlie Brooks, haar brigadier die ook zo haar problemen heeft en je hebt een ontzettende hekel aan de journaliste Emilia Garanita, maar zelfs met haar leef je mee nu ze ineens zacht kantje blijkt te hebben. 

Dat neemt niet weg dat het een boek is vol gruwelijke moordpartijen. Echt heftig hoor, je moet er tegen kunnen. 

Maar Helen is paraat en heeft weer enkele briljante ideeën. Fysiek is ze keihard en dat is maar goed ook want ze wordt niet gespaard. 

Dit elfde boek uit deze serie (afgezien van de tussendoorverhaaltjes), zou zo maar eens het laatste boek kunnen zijn. Het eindigt in ieder geval nogal hoopvol. 

Oh en voor ik het vergeet, ook dit deel uit de serie vond ik weer heel goed geschreven en hartstikke spannend. Om die reden lees ik dit soort thrillers.