Drie vliegen

 

Soms moeten wij ergens zijn (en dan is het vaak nog best een eind rijden ook), voor iets wat ik maar nuttig zal noemen of noodzakelijk. 

Dat was op 9 maart j.l. het geval. We moesten in Haarlem zijn. 

Ik heb het al vaker betoogd, ik sla dan graag twee vliegen in een klap. Nog liever drie vliegen. 

Ik bedoel als ik er dan toch ben, moet ik er maar van genieten. Of nog anders gezegd, het nuttige met het aangename verenigen. 

Dus toen we het nuttige in Haarlem hadden afgewerkt,  bedachten we maar eens naar het Frans Halsmuseum te gaan. 

Een koude regenachtige dag was het, maar dit boompje naast de ingang zette meteen de toon. Nogmaals: het was 9 maart!

Het is een oud museum, met een heleboel verschillende kamers. 

Sommige kunstwerken zag ik bepaald niet voor het eerst, maar een beetje herhaling is prima natuurlijk. 

We kwamen eerst in een zaal met allerlei zelfportretten. Ik hou sowieso van portretten en ook absoluut van zelfportretten. 

En daar waren meteen twee favoriete zelfportretten van twee favoriete schilderessen. Van Else Berg, die ik nog helemaal niet zo lang ken en van Charley Toorop die ik wel heel lang ken.

Charley Toorop, 1929 en Else Berg, 1928

Nou op dat moment was ik al zeer tevreden in Haarlem. En toen hing er in dezelfde ruimte nóg een zelfportret. Heel mooi vond ik:

Dit is Cornelis Corneliszoon van Haarlem en hij schilderde zichzelf  rond 1590. Hij was toen een jaar of achtentwintig. 

Ik vind het echt een prachtig portret en als je die kraag weg denkt, is het bijna iemand die je vandaag de dag zou kunnen tegenkomen. 

Drie vliegen...