Albert (Bridge)

De week voor we naar London gingen, was ik  klaar met de serie 'Victoria'. Fijne serie, mooi gespeeld ook.
Enfin ik was nog helemaal bij Victoria,  in m'n hoofd, ja wat wil je, Álbert was net dood.
Toen las ik iets over Albert Bridge. Een brug over de Thames, die ik nog nooit had gezien. Mijn man ook niet. Heel raar.
Dus dat werd een mooi doel voor een wandeling. Het was een beetje tegen schemer aan, de zon was net onder. En we vonden het fantastisch!

We liepen er over heen, we liepen er onder door, aan de kant, we stonden aan beide kanten  en we bleven heel lang kijken. Tot het bijna donker was.

De brug is uit 1874 en tien jaar later moest er al versteviging komen, de brug werd toen de 'Trembling Lady' genoemd.
En daar moesten soldaten ernstig rekening mee houden.
Er was nog een probleem. Kijk het is natuurlijk een prachtige brug om over te wandelen.
Bovendien is er aan de noordkant van de brug weinig groen. Wel aan de zuidkant, daar ligt Battersea Park
Dus ook mensen met honden, wandelden graag over de brug op zoek naar dat park. Die honden plasten veelvuldig op de brug en zo ontstond er een urineprobleem, het hout werd aangetast.

 Ik vind het heel gek dat de brug jaren later, na weer een renovatie, niet geopend werd door een afstammeling van Albert.
Daarvan zijn er toch meer dan genoeg, zou je denken.
Nee, de brug werd geopend door twee honden, genaamd Prince en Albert.
Honden uit een nabijgelegen asiel. Zij mochten er met hun begeleiders als eersten over lopen.

De brug heeft vele kleuren gehad, maar is nu geschilderd in pink, blue and green. Dat is om voor de schepen de zichtbaarheid te vergroten als het mistig is. Ik weet niet of dat zal helpen hoor, maar er zal over nagedacht zijn en het ziet er prachtig uit.